بررسي آثار مكانيسم قيمت‌گذاري گاز غني بر دريافتي طرفين در قرارداد توسعه فاز 11 پارس جنوبي

Investigating the Effects of Pricing Mechanism of Rich Gas on the Take of the Parties in the Development Contract of Phase 11 of South Pars

قرارداد توسعه فاز 11 پارس جنوبي به كنسرسيومي از شركت‌هاي توتال فرانسه با سهم 1/50 درصد، CNPC چين با 30 درصد و شركت پتروپارس ايران با 9/19 درصد در تيرماه سال 1396 واگذار گرديد. در اين پژوهش با طراحي مدلي جامع و دقيق، تمامي ابعاد قرارداد مذكور اعم از ملاحظات فني، پروفايل توليد، قيمت گاز، هزينه‌هاي پروژه، درآمدهاي پروژه با درنظر گرفتن مؤلفه‌هاي مالي و اقتصادي قرارداد توسعه ميدان و ساير موارد به‌صورت پويا، مورد ارزيابي اقتصادي و مالي قرار گرفته است و در نهايت با توجه به نتايج به ‌دست ‌آمده پيشنهادات اجرايي جهت بهبود رژيم مالي قرارداد ارائه شده است. طبق نتايج به ‌دست ‌آمده رژيم مالي اين قرارداد اصطلاحاً بازگشتي يا رگرسيو است و افزايش يا كاهش درآمد ميدان تأثيري بر سودآوري پيمانكار ندارد. مهم‌ترين ايراد وارد بر اين قرارداد، نحوه قيمت‌گذاري گاز توليدي است كه باعث ايجاد قيمت كاذب و به دنبال آن سودآوري كاذب پروژه و پايين جلوه دادن دريافتي پيمانكار و ايجاد تعهد ضمني براي بازپرداخت مطالبات پيمانكار از محل عوايد ساير ميادين هيدروكربوري كشور در صورت كاهش قيمت نفت و ميعانات گازي، مي‌گردد. نتايج به‌ دست ‌آمده حاكي از آن است كه در قيمتگذاري گاز غني، در صورت اعمال قيمت واقع بينانه براي گاز توليدي، دريافتي پيمانكار خارجي در حالت تنزيل شده، از 6 درصد به 27 درصد افزايش يافته و در طرف مقابل دريافتي دولت نيز از 92 درصد به 67 درصد كاهش خواهد يافت.

The contract for the development of phase 11 of South Pars has been signed by a consortium of Total in France with a share of (51%), CNPC in China (30%), and Petropars Iran (19.9%) in July 2017. By using a comprehensive and accurate model designed in this research, all the aspects of the mentioned project, including technical issues, production profile, gas price, project costs, and project revenues were evaluated financially and economically with the consideration of the fiscal and economic components of the development contract in the dynamic manner. Finally, regarding the results, executive suggestions were stated in order to improve the fiscal regime of the contract. According to the findings, the fiscal regime of the contract is so-called regressive and the revenue increase or decrease has no effect on the contractor’s profitability. The most significant drawback of the contract is the pricing mechanism of the produced gas, causing a false price followed by an overestimate of the project’s profit and underestimate of the contractor's take and creating an implicit obligation for repaying the contractor’s dues from their revenues of other hydrocarbon fields of the country in the case of petroleum and gas condensate price drop. The results show that during rich gas pricing, in the case of realistic pricing of the produced gas, the foreign contractor's discounted take would increase from 6% to 27%, and on the opposite side, the government's take would decrease from 92% to 67%.