تحليل انتقادي «عقل جسماني» از ديدگاه ابن تيميه

بنيان هاي معرفتي در يك منظومه فكري نقش تعيين كننده اي در انگاره هاي اعتقادي آن دارد. انديشه سلفيه به ويژه ديدگاه هاي ابن تيميه برخاسته از يك پايگاه معرفت شناختي حس گرايانه مي باشد؛ بدين معني كه "هر چه غير محسوس و قابل تخيل نباشد معدوم" است. بر اين اساس، ابن تيميه در تقابل با "عقلانيت تجريدي"، "عقلانيت جسماني" را مطرح مي كند. وي بر اين باور است حس و خيال همانند عقل مي تواند افعال خداوند را درك كنند. از اين رو پژوهش پيش رو بر اين مسأله تمركز دارد: انگاره هاي افراطي سلفيت مانند جسم انگاري خداوند و نص گرايي افراطي بر چه عقلانيتي استوار است؟ در اين مقاله در پرتو روش تحليلي-انتقادي به اين نتيجه رسيديم مهم ترين كاركرد عقل جسماني "قياس الغائب علي الشاهد" است. ابن تيميه مرز ميان حس و خيال و وهم و عقل را در هم ريخته، و يك عقلانيت تركيبي پيشنهاد مي دهد.

no abstract