بينامتنيت ديني در علم بديع فارسي

Religious intertextuality In Farsi rhetoric science

روابط متقابل تاريخي، سياسي و ادبي اعراب و ايرانيان، بسيار كهن و ريشه‌دار است. اين روابط فراتر از دوران فتح اسلامي ايران است، زماني كه تمدن پارسي نفوذ سياسي برجسته اي بر قبايل عرب در جزيرة العرب و به‌ويژه شهر "حيره" و تأثير ادبي بر شاعراني همچون "الأعشي" و "عدي بن زيد العبادي" و ديگران داشت. پس از ظهور اسلام، ارتباط ايرانيان و عرب‌ها بيش از پيش گسترده شد، آن‌چنان كه آشنايي با قرآن زمينه‌ساز تاثيرپذيري ايرانيان از زبان و علوم مختلف عربي و اسلامي گرديد. علاقه‌ي بسيار به اسلام سبب شد تا ايرانيان توجه ويژه‌اي به متون ديني عربي داشته باشند كه در اين ميان "قرآن"، "احاديث نبوي شريف"، "نهج البلاغه" و "صحيفه‌ي سجاديه" شايسته‌ي ذكرند. از آنجا كه علم بديع، بر زيبايي كلام تكيه دارد و ايرانيان نيز ميل ذاتي به آراستگي و زيبايي دارند، شاعران و اديباني كه تمايل كمتري به قواعد پيچيده‌ي صرف و نحو عربي داشتند، مجالي يافتند تا در علم بديع كه تداخل كمتري با صرف و نحو داشت، طبع آزمايي كرده و از متون ديني عربي تأثير پذيرند. كشف لايه هاي در‌هم‌تنيده و بينامتنيت اين متون در رسيدن به درك نويني از آثار ادبي بسيار مفيد است. اين پژوهش از نوع توصيفي- تحليلي است و در آن براي جمع‌آوري اطلاعات از روش كتابخانه‌اي استفاده شده است و در پي پاسخ به اين سؤالات مي‌باشد: كه عوامل تأثيرپذيري ادب فارسي از علم بديع عربي كدام است؟ و كيفيت تأثيرگذاري متون ديني عربي و جلوه‌هاي آن در ادب فارسي چگونه است؟ اشتياق به فراگيري قرآن

The historical, political and literary interrelationships between Arabs and Iranians are very old and deeply rooted. These relations go beyond the period of Islamic conquest of Iran, when Persian civilization had a significant political influence on the Arab tribes on the Arabian island, especially the city of Hira, and had a literary influence on poets such as "al-Ashi" and "Uday bin Zid al-Abadi" and others. . After the advent of Islam, the relationship between Iranians and Arabs became even more widespread, as familiarity with the Qur'an provided the basis for Iranians to be influenced by various Arabic and Islamic languages and sciences. The great interest in Islam has led the Iranians to pay particular attention to Arabic religious texts, including the "Qur'@n", "Prophetic Traditions", "Nahj al-Balaghah" and "Sajjadiyah Sahifiyyah". Because exotic science relies on the beauty of the word and Iranians have an innate tendency for beauty and beauty, poets and literary figures who were less inclined to the complicated rules of Arabic mere syntax found the opportunity to associate exotic science with less mere interference. an‎d the way they were, they were practicing and influenced by Arabic religious texts.