اثربخشي گروه درماني تحليل ارتباط متقابل بر تعارض والد ـ فرزندي مادران با طرحواره ناسازگار طرد و بريدگي

The Effectiveness of Group Therapy of Mutual Relationship Analysis on Parent-Child Conflict of Mothers with Incompatible Scheme of Exclusion and Exclusion

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي گروه درماني تحليل ارتباط متقابل بر تعارض والد ـ فرزندي مادران با طرحواره ناسازگار طرد و بريدگي انجام شد. روش پژوهش نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون – پس‌آزمون و گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش شامل 70 نفر از مادران مراجعه كننده به مراكز مشاوره و خدمات روان‌شناختي شهر قم (به علت داشتنن روابط نامناسب با فرزندانشان) در بهار 1397 بودند. تعداد 30 نفر از آنها با توجه به تشخيص داشتن طرحواره ناسازگار طرد و بريدگي و نمونه‌گيري هدفمند (ملاك هاي ورود و خروج)، انتخاب و به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (15 نفر) و كنترل (15 نفر) گمارده شدند. گروه درماني مبتني بر تحليل ارتباط متقابل به مدت 10 جلسه 90 دقيقه‌اي (هر هفته 2 جلسه) بر روي گروه آمايش اجرا شد؛ گروه كنترل به مدت دو ماه در ليست انتظار قرار گرفت. به‌منظور جمع-آوري اطلاعات از مقياس رابطه والد- فرزندي استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس چندمتغيره، تحليل شد. نتايج نشان داد با كنترل اثر پيش آزمون، بين ميانگين نمرات پس آزمون گروه‌هاي آزمايش و گروه كنترل در مؤلفه‌هاي رابطه والد – فرزندي شامل؛ تعارض، نزديكي، وابستگي و رابطه‌ي مثبت كلي، تفاوت معناداري وجود دارد. به‌عبارتي ديگر، گروه درماني تحليل ارتباط متقابل بر افزايش نزديكي و رابطه مثبت كلي و كاهش تعارض و وابستگي رابطه والد- فرزندي اثربخش است. در مجموع، مي‌توان نتيجه گرفت كه گروه درماني تحليل ارتباط متقابل مي‌تواند به عنوان مداخله‌اي مؤثر، رابطه والد- فرزندي را در مادراني كه داراي طرحواره‌ ناسازگار اوليه هستند، بهبود بخشد.

The aim of this study was to investigate the effectiveness of group therapy of cross-sectional analysis on parent-child conflict between mothers with incompatible rejection and exclusion schemas. The research method was quasi-experimental with pretest-posttest design and control group. The statistical population of the study included 70 mothers who referred to counseling centers and psychological services in Qom (due to having inappropriate relationships with their children) in the spring of 2018. Thirty of them were selected and randomly assigned to experimental (n = 15) and control (n = 15) groups according to the diagnosis of incompatible rejection and cut-off scheme and purposeful sampling (inclusion and exit criteria). Group therapy based on interaction analysis was performed on the management group for 10 sessions of 90 minutes (2 sessions per week); The control group was placed on a waiting list for two months. The parent-child relationship scale was used to collect information. Data were analyzed using multivariate analysis of covariance. The results showed that by controlling the effect of pre-test, between the mean post-test scores of the experimental groups and the control group in the components of the parent-child relationship, including; There is a significant difference between conflict, closeness, dependence and overall positive relationship. In other words, group therapy is effective in increasing the closeness and overall positive relationship and reducing the conflict and dependence of the parent-child relationship. Overall, it can be concluded that group interaction analysis therapy can improve the parent-child relationship in mothers with early maladaptive schemas as an effective intervention