بررسي و تحليل مباني رجالي محمدتقي مجلسي

فاقد عنوان لاتين

مباني رجالي به مجموعه باورها و اعتقاداتي اطلاق مي‌شود كه پايه و اساس نظرات رجال‌پژوه را تشكيل مي‌دهد. بررسي مباني هر يك از رجاليان در زمره تحقيقاتي است كه مي‌تواند افزون بر تنقيح مباني، سبب روشن شدن سير تاريخي و تحولات اين علم نيز باشد. يكي از اين عالمان اثرگذار در دوره صفويه، ملا محمدتقي مجلسي است كه مباني رجالي خود را ضمن دو شرح خود بر «من لايحضره الفقيه» و ذيل بررسي راويان، بيان كرده است. اين مقاله با بررسي آراء رجالي مجلسي اول و باورهاي بنيادين وي در اين زمينه، در صدد بررسي مباني‌اي است كه وي بدانها تصريح داشته و يا در عمل و هنگام بررسي راويان، پياده ساخته است. نتايج نشان مي‌دهد مهم‌ترين مبناي رجالي مجلسي اول را مي‌توان صحت كتب اربعه دانست كه با اقامه برخي قرائن و ادله، در صدد اثبات آن برآمده است. «شهادت متن به صحت خبر»، «جبران ضعف سند با عمل اصحاب به مضمون حديث»، «جبران ضعف سند به واسطه شهرت متن»، «عدم نياز به ذكر سند در كتب مشهوره» و «شهرت راويان مجهول نزد متقدمان» از ديگر مباني رجالي اوست.

فاقد چكيده لاتين