تفسير مضيق اختيار دادگاه در اجراي آراي داوري خارجي؛ هماهنگي با مشي حمايتي كنوانسيون شناسايي و اجراي داوري خارجي نيويورك

Narrow Interpretation of the Courts’ Authority to Enforce Foreign Arbitral Awards: the Compliance with Pro-Enforcement Policy of New York Convention

يكي از جهان‌شمول‌ترين معاهدات كنوانسيون نيويورك مي‌باشد. اين كنوانسيون مشي حمايتي از آراي داوري دارد چندان‌كه به دادگاه‌ها اختيار داده تا با تضييق موانع اجرا به تعداد بيشتري از آرا مجال اجرا بدهند و رويه دادگاه‌ها در كشورهاي پيشرفته نيز عموماً منطبق بر همين مشي حمايتي مي­باشد. عمده‌ترين موانع اجرا عبارت از نظم عمومي و داوري پذيري، موضوعات مرتبط با روابط خصوصي طرفين و آراء ابطال‌شده هستند. در اين مقاله رويكرد و رويه متخذه از سوي دادگاه‌ها در كشورهاي مختلف از جمله ايران در ارتباط با اين موارد مورد مطالعه قرار مي‌گيرد. يافته‌ها حاكي از آن است كه مراجع قضايي در كشورهاي مختلف با اتكاي بر‌ قاعده انتخاب مساعدترين رژيم، كه در ماده 7 كنوانسيون مقرر گرديده است، تا حد امكان دامنه عمل و اثر موانع اجراي داوري خارجي را محدود مي‌نمايند. دامنه نظم عمومي و موضوعات داوري ناپذير را در سطح فراملي محدودتر از سطح ملي مي‌دانند. ايرادات مربوط به روابط خصوصي طرفين را در صورت طرح به‌موقع از سوي ذي‌نفع مؤثر قلمداد مي‌كنند و ابطال راي در كشور مبدأ را صرفاً در صورتي مانع شناسايي برمي‌شمارند كه جهت ابطال در كشور محل درخواست اجرا نيز موجب ابطال راي داور گردد.

p >< p >< p >< p >< p >New York Convention on Recognition and Enforcement of Foreign Arbitral Awards is one of the most globally accepted treaties which offers a pro-enforcement policy. Basically, the precedent echoes the pro-enforcement policy of the Convention. The Convention gives the authority to the domestic Courts to restrict the grounds of refusal aiming to enforce more arbitral awards. The refusal grounds, Under the Convention. an‎d public policy and arbitrability; private agreements between the parties and awards annulled in the seat of the arbitration. This article aims to study the pro-enforcement policy of the Courts in various jurisdictions such as Iran. The gathered information indicates that the Courts in many countries limit the refusal grounds relying on the most favourable regime rule under article 7 of the Convention. They construe the subject of public policy and arbitrability for foreign awards in a different way from domestic ones. Moreover, they apply the private set-ups of the parties only if they have been addressed duly in the determination period. Further, they give similar effect to the awards annulled if the grounds of invalidation have the same consequence in the enforcing country.