بررسي موانع اجراي سامانه جامع آماد مكانيزه در نيروي زميني ارتش جمهوري اسلامي ايران

هدف اين پژوهش، بررسي و شناسايي موانع استقرار سامانه جامع آماد مكانيزه در نيروي زميني است. تلاش شد با شناسايي موانع استقرار و به‌كارگيري سامانه جامع آماد مكانيزه راه كارهاي مناسب ارائه و زمينه استقرار سامانه جامع آماد مكانيزه فراهم شود. در راستاي انجام يك تحقيق كاربردي با رويكرد آميخته، در مرحله كيفي از روش دلفي و در مرحله كمي از روش توصيفي پيمايشي استفاده شد. ابزار گردآوري داده ها در مرحله كيفي مطالعه از اسناد و مدارك و مصاحبه با صاحب نظران و  در مرحله كمي پرسشنامه بود. جامعه آماري اين پژوش را  فرماندهان و مديران ارشد و مياني و كاركنان و كارشناسان معاونت آماد و پشتيباني و معاونت فاوا  نزاجا و فرماندهي آماد و پشتيباني تشكيل مي‌دهند كه به علت محدوديت‌هاي آماري، در هر دو مرحله، نمونه‌گيري به‌صورت غير تصادفي و هدفمند انجام شد. نتايج نشان داد 1) ضعف بستر و شبكه هاي ارتباطي با ميانگين4.3 بيشترين تأثير را در بين موانع محيطي دارد؛ 2) اجراي طرح ثامن‌الائمه و تغيير ساختار پشتيباني مركز و پشتيباني مناطق با ميانگين 4.2  بيشترين تأثير را در بين موانع سازماني دارد؛ 3) ضعف بسترهاي و زيرساخت سخت افزار موردنياز جهت عملياتي نمودن اين سامانه با ميانگين 4.3 بيشترين تأثير را در بين موانع فناورانه دارد.