بزهكاري‌‌ منطقه‌‌اي: از علّت‌‌شناسي تا راهكاريابي

Regional crime: From etiology to solution-finding

گسترش روزافزون بزهكاري‌‌هاي فراملّي به ويژه در سطح منطقه‌‌اي مسائل حقوقي و جرم‌‌شناختي متعددي را به ميان مي‌‌آورد. با ارائة تعريفي از بزهكاري منطقه‌‌اي - به معناي رفتارهاي بزهكارانه‌‌ي سازمان‌‌يافته و سودمحوري كه ارتكاب يا آثار آن‌‌ها به دو يا چند كشور مربوط مي‌‌شود يا رفتارهاي بزهكارانه‌‌ي فراملّي‌‌اي كه در گستر‌‌ه‌‌ي يك منطقه ارتكاب مي‌‌يابند - تحليل جرم‌‌شناختي آن موضوعي قابل توجّه‌‌ است كه مي‌‌تواند از جهت علّت‌‌شناختي و راهكاريابي دلالت‌‌هاي راهبردي ملّي و منطقه‌‌اي مهمّي داشته باشد. اين نوشتار به منظور بررسي اين موضوع ابتدا با مفهوم‌‌سازي جرم منطقه‌‌اي، ويژگي‌‌هاي جرم‌‌شناختي آن را در چارچوب تحرّك‌‌پذيري مرتكبان و فراگيري فعّاليّت‌‌هاي بزهكارانه مشخّص مي‌‌كند و سپس با تحليل آن‌‌ها از چشم‌‌انداز علّت‌‌شناختي و راهكاريابي بزهكاري منطقه‌‌اي را تحليل مي‌‌كند. اين تحليل با بررسي عوامل مؤثّر بر ايجاد و تشديد ويژگي‌‌هاي پيش‌‌گفته، الگوهاي سياسي، اقتصادي، اجتماعي و كيفري را كه ساختار فرصت، محدوديّت و عدم توازن كنترل را مشخّص مي‌‌كنند مطرح مي‌‌كند. نتيجه آنكه بكارگيري راهبردهاي پيشگيرانه و تقويّت توان كيفري فراملّي/منطقه‌‌اي با كاهش فرصت‌‌ها و افزايش محدوديّت‌‌ها باعث توازن كنترل مي‌‌شود.

Growing increase of transnational criminality, especially in the regional level, introduces its related legal and criminological issues. With a definition of regional crimes, that is organized and profit-driven criminal behavior affecting two or more countries by its commission or effects or transnational criminal behavior being committed in a given region, their causes and solution would be a noticeable subject with decisive national and regional strategic implications. To this end, This article firstly conceptualizes regional crime and doing so explains characteristics of this crime through fluidity of the criminals and the pandemic criminal activities, and thus analyzes regional crimes with a etiologic and solution-finding point of view. This analysis with considering factors that exacerbate the aforementioned characteristics defines political, economic, social and penal models indicating structure of opportunity, constraint, and thus unbalanced control. Therefore, application of preventive strategies and reinforcement of transnational/regional penal capacity, with reduction of opportunity and increase in constraint, would result in control balance.