اثربخشي روان درماني مثبت نگر بر بهزيستي ذهني زنان چاق مبتلا به ديابت نوع 2

The effectiveness of positive psychotherapy on subjective wellbeing of obese women with type 2 diabetes

زمينه: مطالعات مختلفي نشان داده­ اند كه روان درماني مثبت­نگر در بهبود شاخص­ هاي سلامت­ روان در بيماران مؤثر بوده­ است، اما پژوهشي كه به بررسي اثربخشي روان درماني مثبت ­نگر بر بهزيستي ذهني زنان چاق مبتلا به ديابت نوع 2 پرداخته باشد، مغفول مانده است. هدف: اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي روان درماني مثبت ­نگر بر بهزيستي ذهني زنان چاق مبتلا به ديابت نوع 2 انجام شد. روش: پژوهش از نوع شبه ­آزمايشي با طرح پيش ­آزمون – پس ­آزمون - پيگيري با گروه گواه بود. جامعه پژوهش را تمامي زنان چاق مبتلا به ديابت نوع 2 عضو انجمن ديابت شهر سنندج در سال 1398 تشكيل دادند كه تعداد آنها 758 نفر بود. 40 نفر از بيماران به شيوه هدفمند به عنوان نمونه انتخاب و با گمارش تصادفي در دوگروه آزمايش و گواه (20 نفر) قرار گرفتند. ابزارهاي پژوهش پرسشنامه بهزيستي ذهني مولوي و همكاران (1389) و جلسات روان درماني مثبت ­نگر (رشيد و سليگن، 2013) بود. تحليل داده ­ها با روش تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر و آزمون تعقيبي بونفروني انجام شد. يافته ­ها: روان درماني مثبت ­نگر به طور معناداري باعث افزايش بهزيستي ذهني آزمودني هاي گروه تحت مداخله در مراحل پس ­آزمون و پيگيري شد (0/01 >p). همچنين مداخله درماني در افزايش عواطف مثبت و كاهش عواطف منفي بيماران مؤثر بود (0/01 >p). نتيجه ­گيري: زناني كه در جلسات روان درماني مثبت­نگر شركت داشتند بهزيستي ذهني­ شان افزاش يافت.

Background: Various research have shown that positive psychotherapy has been effective on improving mental health indices among patients, but no research has investigated the effectiveness of positive psychotherapy on subjective wellbeing of obese women with type 2 diabetes. Aims: The current research was conducted by the aim of investigating the effectiveness of positive psychotherapy on obese women with type 2 diabetes Method: The research was quasi-experimental with pre-test-post-test design-follow-up with the control group. The study population consisted of all obese women with type 2 diabetes, members of the Sanandaj Diabetes Association in 2019, which numbered 758 people. Forty patients were randomly selected as a sample and randomly assigned to two experimental and control groups (20 Person). The research tools were Rumi and et al.'s mental well-being questionnaire (2010) and positivist psychotherapy sessions (Rashid and Seligen, 2013). Data analysis was performed by variance analysis with repeated measurement and Bonfroni follow-up test. Results: Positive psychotherapy significantly increased the mental well-being of the subjects of the group undergoing intervention in the post-test and follow-up stages (p< 0/01). Also, therapeutic intervention was effective in increasing positive emotions and reducing negative emotions in patients (p< 0/01). Conclusions: Women who participated in positive psychotherapy sessions increased their mental well-being.