پديد آورندگان :
مجيدي زنجاني، نسيم دانشگاه تربيت مدرس - دانشكده هنر و معماري - گروه هنر، تهران، ايران , مختاباد امرئي، مصطفي دانشگاه تربيت مدرس - دانشكده هنر و معماري - گروه هنر، تهران، ايران , اعتصام، ايرج دانشگاه تربيت مدرس - دانشكده هنر و معماري - گروه هنر، تهران، ايران
چكيده فارسي :
زمينه: اثربخشي بسياري از آموزش هاي غيرمعماري نظير هنر، رياضيات و هندسه بر شناخت فضايي كودكان در تحقيقات، نشان داده شده است. اما با توجه به ارتباط توانايي حل مسأله با شناخت فضايي و اين كه اساسا معماري فرآيند حل مسئله است، آيا آموزش معماري مي تواند بر شناخت فضايي در كودكان دبستاني مؤثر باشد؟ هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي آموزش معماري بر شناخت فضايي كودكان دبستاني بود. روش: روش اين پژوهش، نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون – پس آزمون و گروه گواه بود. جامعۀ آماري كودكان دبستاني شهر تهران در سال 1398 بود. 5 مدرسه با روش خوشهاي چندمرحله اي از شمال، جنوب، شرق، غرب و مركز تهران (مناطق 1، 8، 16، 6 و 22 از مناطق 22 گانه) و به صورت طبقاتي، از هر مدرسه 12 نفر به تناسب جنسيت و پايه تحصيلي، به صورت تصادفي ساده (مجموعاً 60 نفر) انتخاب شدند. 30 نفر در هر گروه آزمايش و گواه، با رعايت جنسيت و پايه تحصيلي گمارده و به دوگروه 15 نفره تقسيم شدند. پيش از آموزش، از كودكان آزمون گرفته شد. سپس، گروه آزمايش به مدت 12 جلسۀ 3 ساعته آموزش ديدند. سپس، از هردو گروه آزمون گرفته شد. آزمون مورد استفاده تحليل كواريانس يك طرفه بود. يافته ها: يافته ها نشان داد آموزش معماري بر شناخت فضايي مؤثر است. اين تأثير براي جهت يابي فضايي، (0/034 P value=)، تجسم فضايي، (0/004P value=)، بازسازي تصاوير، (0/037 P value=) و شناخت فضايي (0/001 P value=) معنادار است. نتيجه گيري: نتايج حاكي از اثربخشي آموزش معماري در شناخت فضايي و مؤلفه هايش، خصوصا تجسم فضايي در كودكان دبستاني است.
چكيده لاتين :
Background: The effectiveness of many non-architectural trainings, such as art, mathematics, and geometry, on children's spatial cognition has been demonstrated in research. But, due to the relationship between problem-solving ability and spatial cognition, and considering that architecture is essentially a problem-solving process, can architectural education affect spatial cognition in primary school children? Aims: The aim of this study was to investigate the effectiveness of architecture education on spatial cognition of primary school children. Method: The method of this research was a quasi-experimental with pretest-posttest design and control group. The statistical population was primary school children in Tehran in 1398. 5 schools with multi-stage clustering method from north, south, east, west and center of Tehran (regions 1, 8, 16, 6 and 22 out of 22 regions) and in class, 12 people from each school according to gender and the educational level were selected randomly (60 people in total). Children were tested before training. Then, the experimental group was trained for 12 sessions of 3 hours. Then, both groups were tested. The test used was one-way analysis of covariance. Results: Findings showed that architectural education is effective on spatial cognition. This effect is used for spatial orientation (P value= 0/034), spatial visualization (P value= 0/004), image reconstruction (P value= 0/037) and spatial cognition (P value= 0/001) Is meaningful. Conclusions: The results indicate the effectiveness of architectural education in spatial cognition and its components, especially the spatial visualization, in primary school children.
