اثربخشي اميد درماني گروهي بر تعلل ورزي تحصيلي و خودتنظيمي در يادگيري دانش‌آموزان دختر دوره دوم متوسطه

The Effectiveness of Group Hope Therapy on Academic Procrastination and Self-regulation among Female High School Student Learning In Mashhad

پژوهش حاضر باهدف اثربخشي اميد درماني گروهي بر تعلل ورزي تحصيلي و خودتنظيمي در يادگيري دانش‌آموزان دختر دوره دوم متوسطه اجرا شد. طرح پژوهش نيمه آزمايشي با پيش‌آزمون، پس‌آزمون و گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش كليه دانش‌آموزان دختر متوسطه دوره دوم شهر مشهد به تعداد تقريباً 11000 نفر در سال تحصيلي 1398- 1397 بوده است. شركت‌كنندگان در پژوهش، شامل 30 نفر دانش‌آموز به روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چندمرحله‌اي، انتخاب و به‌طور تصادفي دردوگروه(هر گروه 15 نفر) جايگزين شدند. گروه آزمايشي در 8 جلسه گروهي به‌صورت 2 جلسه در هفته، هر جلسه 90 دقيقه‌ تحت آموزش با استفاده از برنامه اُميد درماني اسنايدر (2000، به نقل از بهاري، 1393) قرار گرفتند. هر دو گروه پرسشنامه‌هاي مقياس ارزيابي تعلل ورزي تحصيلي سولومون و راثبلوم (1984) و راهبردهاي خودتنظيمي در يادگيري پنتريج و دي گروت (1990) را به‌عنوان پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري يك‌ماهه تكميل كردند.داده‌ها با روش تحليل واريانس با طرح اندازه‌گيري مكرر تحليل شدند، بر اساس يافته‌هاي اين پژوهش بين گروه آزمايش و كنترل در متغيرهاي تعلل ورزي تحصيلي و خودتنظيمي يادگيري، تفاوت معني‌داري (01/0 >p ) وجود داشت؛ بنابراين، مي‌توان نتيجه گرفت كه مدارس با به‌كارگيري مداخله اميد درماني مي‌توانند موجبات كاهش تعلل ورزي و افزايش خودتنظيمي يادگيري دانش‌آموزان را فراهم نمايند تا از اين طريق دانش‌آموزان به موفقيت تحصيلي دست يابند.

The aim of the present study is to study the effectiveness of group hope therapy on academic procrastination and self-regulation among female high school student learning. A control group pretest-posttest quasi-experimental research design was used in the study. The study population consists of approximately 11000 female high school students in Mashhad, in the academic year of 2017-2018. From the population, 30 students were selected by multistage cluster random sampling method and assigned randomly to two equal groups (experimental group (n=15) and control group (n=15)). The experimental group received 8 sessions and two sessions per week of hope therapy (each session lasted for 90 minutes) based on Snyder's method (2000, as cited in Bahari, 2014). Each two groups completed the questionnaires of Procrastination Assessment Scale for Students (PASS; Solomon & Rothblum, 1984) and self-regulatory learning strategies (Pintrich & De Groot, 1990) as a pre-test and post-test while a period of one month follow-up taken to complete the questioners. The data were analyzed by repeated measures ANOVA model. The findings showed a significant difference between experimental and control groups on the variables of academic procrastination and self-regulated learning of female students (p < 0/01). According to the findings it can be suggested that using hope therapy in the learning process can decrease the academic procrastination and increase the self- regulated learning in students and therefore led to academic.