عنوان مقاله :
معناي زندگي در دانشجويان ايراني: يك مطالعه كيفي
عنوان به زبان ديگر :
Meaning in Life among University Students in Iran: A Qualitative Study
پديد آورندگان :
محمدي نسب، حميده دانشگاه شهيد بهشتي , زراني، فريبا دانشگاه شهيد بهشتي - گروه روانشناسي , پناغي، ليلي دانشگاه شهيد بهشتي - گروه روانشناسي , فلاح، ليلي دانشگاه تربيت مدرس
كليدواژه :
معناي زندگي , دانشجويان , پديدارنگري , هدف زندگي
چكيده فارسي :
هدف اين پژوهش واكاوي ادراك معناي زندگي دانشجويان ايراني در مورد معناي زندگي با روش پديدارنگري بود. جامعه پژوهش، دانشجويان جوان (18 تا 28 سال) دانشگاههاي تهران و گروه نمونه متشكل از 40 نفر بود كه با روش داوطلبانه در پژوهش شركت كردند و بهصورت تصادفي در 4 گروه كانوني 10 نفره قرار گرفتند. ابزار گردآوري دادههاي كيفي، مصاحبه كانوني با شيوه عميق و نيمهساختاريافته بود. هر گروه كانوني از 10 نفر نمونه به همراه 3 نفر از اعضاي تيم پژوهشي بهعنوان گرداننده گروه، ثبتكننده اطلاعات و خلاصهكننده تشكيل شد. دادهها با روش هفتمرحلهاي كلايزي تحليل شد. تحليل ادراك شركتكنندگان منجر به شناسايي 117 كد اوليه، 23 زيرمضمون، مقوله يا درونمايه فرعي و 8 مضمون اصلي شامل آرامش و رضايت، پيشرفت و موفقيت، معنويت، اميد به زندگي، ارتباط با ديگران، نوعدوستي، بهرهمندي از فضايل اخلاقي و عدم وجود معنا شد. نتايج نشان داد از ميان منابع معناي زندگي در ميان شركتكنندگان اين پژوهش، منابع فردگرايانه (مانند پيشرفت خود و يادگيري) بيش از منابع جمعگرايانه (مانند نوعدوستي) مورد تأكيد بودهاند.
چكيده لاتين :
he aim of this study was to investigate the Iranian university students' perception of meaning in life. The search method was descriptive phenomenography. 40 university students aged 18-28 were selected using the volunteering sampling method and in order to collect data focal interview was used. The 40 participants were assigned in 4 focused groups randomly. Each focused group consisted of 10 participants and three members of the research team. The three members facilitated the conversations, recorded the information, and summarized each session. The data were analyzed using the Colaizzi strategy. The process of data analysis resulted in 117 primary codes, 8 themes, and 23 sub-themes. The 8 themes included: peace and satisfaction, progress and learning, spirituality, hope, socializing, altruism, having virtues, and meaninglessness. The results showed that among the resources of meaning in life of Iranian youths in the present study, individual resources (e.g. progress and learning) were of more importance and emphasis rather than collective ones (e.g. altruism).
عنوان نشريه :
روانشناسي تحولي: روان شناسان ايراني