اثربخشي آموزش تكنيك هاي ذهن آگاهي بر شادكامي، بهزيستي ذهني و نشخوار فكري دختران

The Effect of Teaching Mindfulness Techniques on Happiness, Mental Well-being and Rumination of Single Girls

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير آموزش تكنيك‌هاي ذهن آگاهي بر شادكامي، بهزيستي ذهني و نشخوار فكري دختران مجرد 20 تا 30 سال شهر سنندج بود. روش: روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه كنترل و آزمون پيگيري دو ماهه بود. جامعه آماري اين پژوهش را 30 نفر از دختران مجرد 20 تا 30 سال مراجعه كننده به مركز مشاوره مهرسا و ژيران شهر سنندج در بازه زماني مهر تا آبان 1397 تشكيل دادند كه در نمرات پرسشنامه نشخوار فكري نمرات بالا و در پرسشنامه بهزيستي رواني و شادكامي نمرات پاييني كسب كرده بودند انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (15 دختر) و گروه گواه (15 دختر) جايگزين شدند. براي گروه آزمايش روش مداخله‌اي تكنيك‌هاي ذهن آگاهي به مدت 8 جلسه 90 دقيقه‌اي اجرا شد و نتايج با استفاده از تحليل واريانس اندازه‌گيري مكرر تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه آموزش تكنيكهاي ذهن آگاهي باعث كاهش نشخوار فكري (F=17/77,P=0/001) و افزايش بهزيستي رواني (F=16/12,P=0/001) و شادكامي (F=16/89,P=0/001) در گروه آزمايش شد و اين نتايج در مرحله پيگيري پايدار بود. نتيجه‌گيري: مي‌توان رويكرد درمان ذهن آگاهي را به‌عنوان يك مداخله مناسب به‌منظور ارتقاي شادكامي دختران جوان در سازگاري با شرايط زندگي و كاهش عوارض روان‌شناختي ناشي از تجرد به كار برد.

Aim: The aim of this study was to investigate the effect of teaching mindfulness techniques on happiness, mental well-being, and rumination of single girls. Method: The research method was quasi-experimental with pretest-posttest design with a control group and a two-month follow-up test. The statistical population of this study was 30 single girls Over 30 years’ years who referred to Mehrsa and Jiran counseling centers in Sanandaj in the period from October to November 2016 and were randomly selected in two experimental groups (15 girls) and a control group. (15 girls) were replaced. For the experimental group, the intervention method of mindfulness techniques was performed for 8 sessions of 90 minutes and the results were analyzed using repeated-measures analysis of variance. Results: The results showed that training mindfulness techniques reduces rumination (F= 17.77, P= 0.001) and increases mental well-being (F= 16.12, P= 0.001) and happiness (F= 16.89, P= 0.001) was in the experimental group and these results were stable at the follow-up stage. Conclusion: The mindfulness treatment approach can be used as an appropriate intervention to promote the happiness of young girls in adapting to living conditions and reducing the psychological effects of celibacy.