اثربخشي مشاورة گروهي مبتني بر درمان پذيرش و تعهد بر تن‌‌انگاره و حرمت خود دانشجويان دختر

The Effectiveness of Group Counseling Based on Acceptance and Commitment Therapy on Body Image and Self-Esteem of Female University Students

هدف: هدف اين پژوهش تعيين ميزان اثربخشي مشاورة گروهي مبتني بر درمان پذيرش و تعهد بر تن­ انگاره و حرمت خود دختران دانشجو بود. روش: روش تحقيق از نوع شبه‌آزمايشي با پيش ­آزمون-پس ­آزمون و پيگري با گروه كنترل بود. جامعة آماري شامل دختران دانشجوي دانشگاه خوارزمي است. با استفاده از روش نمونه ­گيري داوطلبانه، 24 نفر از بين آن­ها انتخاب شدند و به ­طور تصادفي در دو گروه آزمايش (12 نفر) و كنترل (12 نفر) كاربندي شدند. تعداد اعضاي گروه آزمايش به هشت نفر ريزش پيدا كرد و بنابراين در هر دو گروه هشت نفر لحاظ شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامة مقياس حرمت خود (روزنبرگ، 1965) و پرسشنامة چندبعدي روابط خود با بدن (كش، 2000) بود. گروه آزمايش، به مدت 15 جلسه، در جلسات مشاورة مبتني بر درمان پذيرش و تعهد (هيز و استروسال، 2004؛ هيز، استروسال و ويلسون، 2011) شركت كردند. مدت زمان هر جلسه دو ساعت بود. داده­ ها با استفاده از تحليل مختلط واريانس با اندازه ­گيري مكرر تحليل شد. يافته ­ها: يافته­ ها نشان داد كه بين اعضاي گروه ­هاي آزمايش و كنترل از لحاظ تن ­انگاره تفاوت معنادار وجود دارد. در حرمت خود نيز تفاوت معنادار بين دو گروه وجود دارد. اين نتايج در مرحله پيگيري نيز پايدار بود. نتيجه­ گيري: مي ­توان گقت مشاورة گروهي مبتني بر درمان پذيرش و تعهد موجب بهبود تن ­انگاره و حرمت خود دختران مي ­شود و مي ­توان از آن براي مشكلات مربوط به تن­ انگارة دختران و نيز ارتقاي حرمت خود آن­ها استفاده كرد.

Purpose: The aim of the current study was the determination of the effectiveness of group counseling based on the treatment of acceptance and commitment on the body image and self-esteem of female students. Methods: Method was quasi-experimental with pretest-posttest and follow-up with a control group. Statistical population include female students of Kharazmi University. Using convenient sampling method, 24 people were selected from them and randomly assigned to two experimental (n = 12) and control (n = 12) groups. The number of members in the experimental group was reduced to 8, and therefore 8 people were included in both groups. The research instruments were the Self-Esteem Scale Questionnaire (Rosenberg, 1965) and the Multidimensional Questionnaire on Relationships with the Body (Cash, 2000). The experimental group received acceptance and commitment therapy-based group counseling for 15 sessions. The duration of each session was 2 hours. Data were analyzed using repeated measures ANOVA. Results: The results showed that there was a significant difference between the experimental and control group in terms of body image. There was also a significant difference in self-esteem between the two groups. These results were also consistent at the follow-up stage. Conclusion: It can be said that group counseling based on acceptance and commitment therapy improves girls 'self-image and self-esteem and can be used to improve problems related to girls' self-image and self-respect.