اثربخشي نقاشي درماني بر اضطراب كودكان دچار اختلال كاستي توجه/فزون كنشي

The Effectiveness of Painting Therapy on Anxiety in Children with Attention- Deficit/Hyperactivity Disorder

هدف: هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي نقاشي درماني بر اضطراب كودكان دچار اختلال كاستي توجه/فزون‌كنشي 7 تا 10 سال بود. روش: روش پژوهش نيمه آزمايشي با گروه گواه و طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري يك‌ماهه و جامعه آماري 60 دانش‌آموز دچار اختلال كاستي توجه/فزون‌كنشي شناسايي شده در آموزش و پرورش اسلامشهر بود كه با استفاده از نمونه‌گيري هدفمند 30 دانش‌آموز انتخاب و به طور تصادفي در گروه‌هاي آزمايش و گواه كاربندي شدند. گروه آزمايشي مداخله هفتگي نقاشي درماني زاده‌محمدي (1389) را به شكل گروهي در 10 جلسه 60 دقيقه‌اي دريافت كردند. هر دو گروه قبل و بعد از آزمايش مقياس اضطراب آشكار كودكان رينولدز و ريچموند (1978) را پاسخ دادند و پس از گذشت يك ماه مجدداً هر دو گروه مورد ارزيابي قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس اندازه‌هاي مكرر تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه آموزش هنر نقاشي درماني بر ميزان اضطراب كل (38/91=P=0/001,F) را به طور معناداري كاهش داده است؛ همچنين نقاشي درماني علائم جسماني (5/35=P=0/021,F)، نگراني (10/46=P=0/003,F) و حساسيت افراطي/تمركز (12/44=P=0/001,F) را به طور معناداري كاهش داده است و اين نتايج در مرحله پيگيري پايدار بود (0/05< p). نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش شواهدي را پيشنهاد مي‌كند كه مداخله هنر نقاشي براي كاهش اضطراب در كودكان دچار اختلال كاستي توجه/فزون‌كنشي روش مناسبي است.

Aim: This study aimed to determine the effectiveness of painting therapy on anxiety in children with attention-deficit/hyperactivity disorder aged 7 to 10 years. Method: The research was quasi-experimental with a control group and pre-test, post-test, and one-month follow-up design. The statistical population included 60 students with attention-deficit/hyperactivity disorder identified in Islamshahr education. Using purposive sampling, 30 students were selected and randomly assigned to experimental and control groups. The experimental group received painting therapy intervention (Zadeh Mohammadi, 2010) weekly as a group in 10 sessions of 60 minutes. Both groups responded to the Children's Manifest Anxiety Scale (Reynolds and Richmond, 1978) before and after the intervention, and were re-evaluated one month later. Data were analyzed using repeated measures analysis of variance (ANOVA). Results: The results showed that painting therapy significantly reduced the level of total anxiety (F=38.91, P=0.001). Also painting therapy significantly reduced physical symptoms (F=5.35, P=0.021), anxiety (F=10.46, P=0.003), and extreme sensitivity/concentration (F=12.44, P=0.001) and these results were stable at the follow-up stage (p<0.05). Conclusion: The results of the study suggest evidence that educational intervention and the use of painting to reduce anxiety in children with attention-deficit/hyperactivity disorder are appropriate.