اثربخشي آموزش مثبت نگري با رويكرد اسلامي بر خودمهارگري، خود دلسوزي و ديدگاه فهمي همسر در زنان متأهل

The effectiveness of positivism training with an islamic approach on self-control, self-compassion, and the other dyadic perspective taking in married women

هدف: هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي آموزش مثبت‌نگري با رويكرد اسلامي بر خودمهارگري،خود دلسوزي و ديدگاه فهمي همسر بر زنان متأهل بود. روش: روش پژوهش شبه آزمايشي با گروه آزمايش و گواه، طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري دو ماهه بود. جامعه آماري تعداد 5606 نفر از زنان متأهل دانشجوي دانشگاه آزاد اراك در سال 1399 بود كه 30 نفر از دانشجويان متأهل با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه آزمايشي و گواه كاربندي شدند. برنامه آموزش مثبت نگري با رويكرد اسلامي در 8 جلسه 60 دقيقه‌اي به صورت گروهي، براي گروه آزمايش اجرا شد. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه خودمهارگري تانجني و همكاران(2004)، پرسشنامه خود دلسوزي نف (2003) و پرسشنامه ديدگاه فهمي همسر لانگ (1990) در سه مرحله پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري مورد ارزيابي قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس مختلط با اندازه‌گيري مكرر تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج حاكي از آموزش مثبت نگري با رويكرد اسلامي بر خود مهارگري (0/038=p و 12/659=F) و خود دلسوزي (0/041=p و 6/884= F)و ديدگاه فهمي همسر(0/038=p و 14/58=F) و پايداري اين تأثير در مرحله پيگيري بود. نتيجه‌گيري : يافته‌ها نشان داد كه آموزش مثبت نگري با رويكرد اسلامي بر خودمهارگري و خود دلسوزي و ديدگاه فهمي همسر در زنان متأهل تأثير داشته است.

Aim: The present study aimed to determine the effectiveness of positivism training, with an Islamic approach, on self-control, self-compassion, and the other dyadic perspective-taking in married women. Method: The research method was quasi-experimental with experimental and control groups, a pre-test, post-test design, and a two-month follow-up. The statistical population consisted of 5606 married female students at Azad University of Arak in 2020, among whom we selected 30 married students using convenience sampling and randomly assigned them to experimental and control groups. We conducted the positivism training program with an Islamic approach in eight 60-minute sessions for the experimental group. We evaluated the data using the Self-Control Scale (2004) by Tangney et al., the Neff self-compassion scale (2003), and Long's other dyadic perspective-taking Scale (ODPT (1990) at three stages, pre-test, post-test, and follow-up. We analyzed the data using repeated measures mixed model analysis of variance (ANOVA). Results: The results indicated the effects of positivism training with an Islamic approach on self-control (p=0.038 and F= 12.659), self-compassion (p=0.0.041 and F= 6.884), and the other dyadic perspective-taking (p=0.038 and F= 14.58), and the stability of the effect at the follow-up stage. Conclusion: The results indicated that positivism training with an Islamic approach affected self-control, self-compassion, and other dyadic perspective-taking in married women.