اثربخشي رفتار درماني ديالكتيك در مقايسه با درمان يكپارچه نگر در سبك هاي دفاعي و اعتياد به اينترنت

The effectiveness of dialectical behavior therapy compared to integrative psychotherapy in defensive styles and internet addiction

هدف: هدف اين پژوهش تعيين مقايسه اثربخشي رفتار درماني ديالكتيك با درمان يكپارچه‌نگر در سبك‌هاي دفاعي و اعتياد به اينترنت بود. روش: روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون و پيگيري يك‌ماهه با گروه گواه و جامعه آماري همه دانش‌آموزان مقطع دبيرستان منطقه يك شهر تهران در سال 1397-1396 بود كه 60 دانش‌آموز با نمره بالا در اعتياد به اينترنت به صورت هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمايشي و يك گروه گواه (هر گروه 20 نفر) به صورت تصادفي كاربندي شدند. ابزارهاي پژوهش پرسشنامه اعتياد به اينترنت (يانگ، 1999) و سبك‌هاي دفاعي اندروز، سينگ و بوند (1393) بود و گروه آزمايشي اول هشت جلسه 90 دقيقه‌اي و هفته‌اي يك جلسه درمان يكپارچه‌نگر بسته درماني لطفي‌كاشاني و وزيري (1394) و گروه آزمايشي دوم رفتار درماني ديالكتيك بسته درماني لينهان، (1987) را دريافت كردند؛ داده‌ها با استفاده از تحليل اندازه‌هاي تكراري تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد مداخله رفتار درماني ديالكتيك بر نمره اعتياد به اينترنت (61/21=F، 0/001 =P)، مؤلفه رشد يافته (4/28=F، 0/046 =P)، مؤلفه رشد نايافته (6/34=F، 0/017 =P) و مؤلفه نوروتيك (4/51=F، 0/041 =P) و مداخله درمان يكپارچه نگر بر نمره اعتياد به اينترنت (54/07=F، 0/001 =P)، مؤلفه رشد يافته (10/09=F، 0/003 =P)، مؤلفه رشد نايافته (6/80=F، 0/041 =P) و مؤلفه نوروتيك (13/44=F، 0/001 =P) مؤثر است و اين تأثير در مرحله پيگيري پايدار بوده است. نتيجه‌گيري: بر اساس اين يافته‌ها مي‌توان نتيجه گرفت كه هر دو درمان ديالكتيك و درمان يكپارچه‌نگر در سبك‌هاي دفاعي و كاهش اعتياد به اينترنت شركت‌كنندگان پژوهش نسبت به گروه گواه اثربخش‌ بوده ولي بين دو درمان تفاوت معناداري وجود ندارد.

Aim: This study is aimed to determine the comparison of the effectiveness of dialectical behavior therapy with integrated psychotherapy in defensive styles and Internet addiction. Method: The research method was quasi-experimental with a pretest-posttest design and one-month follow-up with the control group. an‎d the statistical population consisted of all high school students in district one of Tehran province 2017-2018. In this population, 60 students with high scores in Internet addiction were purposefully selected and were placed randomly in two study groups and one control group (20 people in each group). The research tools included the Internet Addiction Test (Young, 1999) and the defense styles of Andrews, Singh, and Bond (2014). The first study group received eight sessions of 90 minutes and one session per week of integrated psychotherapy package of Lotfi, Kashani, and Vaziri (2015), and the second study group received dialectical behavioral therapy package of Linehan (1987). The data were analyzed using repeated measures analysis. Results: The results showed that dialectical behavior therapy intervention is effective on Internet addiction score (F = 61.21, P = 0.001), developed component (F = 4.28, P = 0.046), underdeveloped component (34 F = 6.6, P = 0.017) and neurotic component (F = 4.51, P = 0.041). an‎d integrated psychotherapy intervention is effective on Internet addiction score (F = 54.07, P = 0.001), developed component (F = 10.09, P = 0.003), underdeveloped component (F = 6.80, P = 0.041) and neurotic component (F = 13.44, P = 0.001).This effect has been stable in the follow-up stage. Conclusion: According to the results, it can be concluded that both dialectical therapy and integrated psychotherapy were effective in defense styles and reducing Internet addiction of the participants of the research compared to the control group. But there is no significant difference between the two therapies.