مقابله با بي‌تفاوتي اجتماعي در سياست كيفري ايران

Combating social apathy in Iran's penal Policy

نظم اجتماعي از عناصر مهم در تكامل و تداوم حيات جامعه است كه حفظ آن در گرو وحدت، همدلي و همياري همه اعضاي جامعه مي‌‌باشد. بي‌تفاوتي نسبت به امور اجتماعي يكي از آسيب‌هاي بزرگ جامعه امروزي بوده كه از ديدگاه جامعه شناسان، نوعي بيماري اجتماعي است. آثار و تبعات منفي و شيوع روزافزون آن، ضرورت مداخله و توجه ويژه قانون‌گذار را مي‌‌طلبد. براي مقابله با بي‌تفاوتي راه‌هاي مختلفي وجود دارد كه علاوه بر آموزش و فرهنگ‌سازي و ايجاد بستر مناسب براي مقابله با بي‌تفاوتي، يكي از ابزار‌هاي مقابله با پديده‌ي مذكور، توسل به حقوق كيفري است. به اين منظور، قانونگذار كيفري برخي از مصاديق بي‌تفاوتي از جمله خودداري از كمك به مصدومين، خودداري از گزارش دهي جرائم مهم و خودداري از جلوگيري از وقوع آنها را جرم‌انگاري و براي آن مجازات تعيين نموده است. با بررسي سياست كيفري ايران مبرهن گرديد اگرچه قانونگذار در زمان تدوين قوانين كيفري در موادي به صورت پراكنده و ناقص به موضوع بي‌تفاوتي اجتماعي توجه نموده است اما اين امر جداي از پراكندگي، با نواقص و كاستي‌هايي همراه بوده كه در جهت مبارزه‌ي مطلوب با پديده‌ي مذكور ضرورت دارد قانونگذار فصلي را در قانون كيفري به اين امر اختصاص دهد تا ضمن رفع ايرادات، تمامي موارد مهم بي‌تفاوتي اجتماعي از جمله خودداري از اداي شهادت براي نجات انسان بي‌گناه را در آن فصل جرم‌انگاري نموده و مجازات مناسب آن را به طور دقيق تعيين نمايد.

Social order is one of the important elements in the evolution and continuity of society, the maintenance of which depends on the unity, empathy and cooperation of all members of society. . At the same time, criminals and violators of the law easily escape prosecution and punishment due to the Apathy of community members in reporting and reporting crimes to the competent authorities. The negative effects and consequences and its increasing prevalence require the intervention and special attention of the legislator. There are various ways to deal with indifference, which in addition to education and culture and creating a suitable environment for dealing with indifference, one of the tools to deal with this phenomenon is to resort to criminal law. To this end, the criminal legislature has criminalized and punished some indifferent instances, such as refusing to help the injured, refusing to report serious crimes, and refusing to prevent them from occurring. Examining Iran's criminal policy, it became clear that although the legislator has paid attention to the issue of social Apathy in sporadic and incomplete articles when drafting criminal laws, but apart from dispersion, this has been accompanied by shortcomings and deficiencies that are necessary to combat this phenomenon. The legislator is devoting a chapter in the criminal law to this issue in order to eliminate all objections, criminalize all important cases of social indifference, including refusing to testify to save an innocent person in that chapter, and determine the appropriate punishment precisely