نقش اخلاق در تصميمات پذيرش مالياتي

زمينه: اخلاق مالياتي به عنوان انگيزش دروني افراد براي پرداخت ماليات مي تواند درجه پذيرش مالياتي افراد را تبيين كند. هدف پژوهش حاضر بررسي نقش اخلاق در تصميمات پذيرش مالياتي است. روش: اين پژوهش به لحاظ هدف از نوع كاربردي و بر مبناي روش از نوع همبستگي است. جامعه آماري پژوهش، مؤديان مالياتي استان فارس در سال 95 هستند. نمونه‌گيري به روش تصادفي از بين جامعه آماري انجام شده است. اطلاعات لازم توسط پرسشنامه جمع‌آوري و به روش مدل‌سازي معادلات ساختاري تجزيه و تحليل شده است. يافته ها: بين وظيفه‌گرايي و عدالت اخلاقي رابطه مثبت و معني‌دار وجود دارد. بين وظيفه‌گرايي و قراردادگرايي رابطه مثبت و معني‌دار وجود دارد. بين پيامدگرايي و عدالت اخلاقي رابطه مثبت و معني‌دار وجود دارد بين پيامد‌گرايي و نسبيت‌گرايي رابطه مثبت و معني‌دار وجود دارد . بين عدالت اخلاقي و رفتار پذيرش مالياتي رابطه مثبت و معني‌دار وجود دارد. بين نسبيت‌گرايي و رفتار پذيرش مالياتي رابطه مثبت و معني‌دار وجود دارد بين قراردادگرايي و رفتار پذيرش مالياتي رابطه مثبت و معني‌دار وجود دارد. در مقابل بين وظيفه گرايي و نسبيت گرايي و همچنين بين پيامدگرايي و قراردادگرايي رابطه مثبت و معناداري وجود ندارد. علاوه بر اين، در بين سه متغير ميانجي عدالت اخلاقي، نسبيت‌گرايي و قراردادگرايي، تنها متغير عدالت اخلاقي بر رابطه بين وظيفه‌گرايي و پيامد‌گرايي با رفتارپذيرش مالياتي تأثيرگذار است. نتيجه گيري: يافته‌هاي پژوهش حاكي از اين است كه افراد پيامدگرا و وظيفه گرا با توجه به عدالت اخلاقي كه يكي از معيارهاي ارزيابي اخلاقي است، پذيرش مالياتي بيشتري نسبت به افراد نسبيت‌گرا و قراردادگرا دارند.