تأثير گياهان پوششي زمستانه بر تراكم و زيست‌توده علف‌هاي هرز و عملكرد سيب‌زميني (Solanum tuberosum L.)

به منظور بررسي تأثير گياهان پوششي زمستانه بر تراكم و زيست توده علف هاي هرز و عملكرد سيب زميني، آزمايشي در سال 1397 در شهرستان نمين (روستاي ينگجه ملامحمدرضا) واقع در استان اردبيل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار اجرا شد. تيمارهاي آزمايشي شامل كشت گياهان پوششي چاودار (Secale cereal L.)، ماشك گل خوشه اي (Vicia villosa Roth.)، خلر (Lathyrus sativa L.) و ماشك لامعي (Vicia panonica L.) بودند. نتايج نشان داد كه بيشترين زيست توده خشك گياهان پوششي از تيمار چاودار (696 گرم در متر مربع) به دست آمدند. همچنين، كمترين تراكم در نمونه برداري اول و دوم (به ترتيب 9.3 و 23.6 بوته در مترمربع) از تيمار چاودار حاصل شد. كمترين زيست توده تر و خشك كل علف هاي هرز در نمونه برداري اول (به ترتيب 175.8 و 52.2 گرم در مترمربع) مربوط به تيمار چاودار بود. علاوه بر اين، كمترين زيست توده تر و خشك كل علف هاي هرز در نمونه برداري دوم (به ترتيب 377 و 134 گرم در مترمربع) از تيمار چاودار به دست آمدند. همچنين، نتايج نشان داد بيشترين زيست توده تر و خشك علف هاي هرز در هر دو نمونه برداري مربوط به تيمارهاي ماشك گل خوشه اي و خلر بودند. عملكرد غده سيب زميني تحت تأثير بقاياي گياهان پوششي قرار نگرفت و تيمارهاي گياهان پوششي از نظر توليد غده ي سيب زميني داراي اختلاف معني داري نبودند. از نتايج چنين استنباط مي گردد كه گياه پوششي چاودار تأثير چشم گيري در كاهش تراكم و زيست توده تر و خشك علف هاي هرز در دو مرحله نمونه برداري داشت، اما لزوماً كاهش زيست توده علف هاي هرز بيانگر تأثير مثبت گياهان پوششي در كوتاه مدت بر روي بهبود عملكرد محصولات زراعي نمي باشد.