اثربخشي آموزش مديريت استرس به شيوه شناختي-رفتاري بر بهبود كيفيت زندگي و شادكامي در زنان مبتلا به بيماري مولتيپل اسكلروزيس شهر شيراز

The effectiveness of cognitive-behavioral stress management training on improving quality of life and happiness in women with multiple sclerosis in Shiraz

هدف از پژوهش حاضر، تعيين اثربخشي آموزش مديريت استرس به شيوه شناختي-رفتاري بر كيفيت زندگي و شادكامي زنان مبتلا به بيماري ام.اس شهر شيراز بود. پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي است. جامعه آماري پژوهش شامل كليه زنان بيمار مراجعه كننده به انجمن بيماران ام.اس (كليه زنان مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس) شهر شيراز در سال 1397 بود كه از بين آنان، 30 نفر به شيوه نمونه‌گيري دردسترس انتخاب شدند و صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گروه گواه قرار گرفتند. ابزار گردآوري اطلاعات در اين پژوهش، پرسشنامه كيفيت زندگي بيماران ام.اس آيت‌اللهي (1385) و پرسشنامه شادكامي آكسفورد بود. جهت تحليل داده‌ها از روش آمار توصيفي (ميانگين و انحراف معيار) و آمار استنباطي (تحليل كواريانس) استفاده شد. نتايج به دست آمده نشان دادند كه اجراي برنامه آموزشي مديريت استرس باعث بهبود كيفيت زندگي (12/10 F= و004/0 p<) و شادكامي (84/118 F=و 01/0 p<) در زنان مبتلا به بيماري ام.اس درگروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل شده است. باتوجه به نتايج پژوهش، مديريت استرس به شيوه شناختي-رفتاري بر ارتقاي كيفيت زندگي و شادكامي اين بيماران اثر دارد. بنابراين اين برنامه آموزشي مي‌تواند جز برنامه‌هاي مداخلاتي براي گروه هدف مورد استفاده قرار بگيرد.

The purpose of this study was to determine the effectiveness of cognitive-behavioral stress management training on quality of life and happiness in M .S patients in Shiraz. The present study is a semi-experimental type. The statistical population of this study included all patients referring to the MS Society of Shiraz in 1397. Among them, 30 women were selected by available sampling and randomly assigned to two groups of the experimental and control group. The used scales included The quality of life questionnaire for patients with MS Ayatollahy (2006) and the Oxford happiness questionnaire. Data were analyzed by descriptive statistics (mean and standard deviation) and inferential statistics (Covariate analysis). The results showed that the implementation of stress management training improves the quality of life(F=10.12, P<00.04) and happiness(F=118.84, P<0.01) in the experimental group compared to the control group. According to the results of the study, cognitive-behavioral stress management can improve the quality of life and happiness in these patients. Therefore, this training program can be used as an intervention program for the target group.