واكاوي پيش‌انگاره كرامت هستي‌شناختي انسان بر حرمت سقط جنين با رويكرد كلامي

اولين مرحله خلقت انسان با جنين آغاز مي‌شود و جنين خود داراي مراتب است و مرتبه اعلايش ولوج روح است كه در آن مرتبه انسان به‌ طور كامل شكل مي‌گيرد. جنين در همه مراتب، كرامت هستي‌شناختي دارد كه موجب حرمت سقط آن مي‌شود. برخي با باور به اينكه انسان داراي كرامت و ارزش ذاتي است، اما بدون مجوز دست به سقط جنين مي‌زنند و گويا جنين را از جنس انسان نمي‌دانند. اين مي‌تواند موجب نقض كرامت هستي‌شناختي انسان شود كه برآيندش ايستادگي در مقابل فعل خدا است. پرسش اين است كه: انسان‌انگاري جنين چگونه ممكن است و پيش‌انگاره كرامت هستي‌شناختي انسان چگونه با سقط جنين در تناقض است؟ برخورداري جنين از نفس، برآيندش اثبات انسان‌بودن او است و سقط جنين در تقابل با كرامتي است كه از فعل خدا است. اين مقاله با ابزار كتاب‌خانه‌اي و روش توصيفي‌تحليلي پيش‌انگاره كرامت هستي‌شناختي انسان بر حرمت سقط جنين را مي‌كاود و به اين نتيجه مي‌رسد كه جنين از ابتدا همواره همراه با نفس بوده و هر مرتبه‌اش حظي از انسانيت دارد و هر چيزي كه حظي از انسان داشته باشد از بين بردنش يا محافظت‌نكردن از آن با كرامت هستي‌شناختي‌اي كه خدا به آن داده است در تناقض است.