بررسي تطبيقي عصمت انبيا در انديشه عضدالدين ايجي، ابن‌ابي‌الحديد و سيد حيدر آملي

مصونيت انبيا از ارتكاب قبايح و گناهان يكي از لوازم بعثت آنها و هدايت انسان به سمت كمال است. شناخت دقيق اين آموزه، نقش بسيار شگرفي در سعادت و شقاوت انسان خواهد داشت؛ لذا تلاش‌هاي فراواني در ميان انديشمندان ديني، براي شناخت حدود و ثغور و اقامه دليل براي آن صورت گرفته است. پژوهش حاضر با روش توصيفي‌تحليلي آراي ايجي، ابن‌ابي‌الحديد و سيد حيدر آملي را به‌ عنوان نماينده‌اي از سه فرقه كلامي مسلمانان مي‌كاود و نشان مي‌دهد كه دامنه عصمت انبيا در نظر آنان با توجه به مباني هر كدام، متفاوت تعريف شده است؛ اين اختلاف مبنايي سبب اقامه ادله‌اي بعضاً متفاوت نيز شده است، اما هر سه انديشمند در اعطايي‌بودن عصمت از جانب خدا اتفاق نظر دارند، گرچه نقدهايي به اين باور آنها وارد شده است.