ارزيابي پديده اي به نام رشد مجدد يولاف وحشي بعد از كاربرد علف‌كش در دو توده فارس و كردستان

آزمايشي به‌صورت كرت هاي دوبار خردشده به منظور ارزيابي اثر دوزهاي مختلف علف كش يدوسولفورون+مزوسولفورون (آتلانتيس) و زمان كاربرد آنها بر دو توده فارس و كردستان يولاف در سال زراعي 1392-1393 در شرايط مزرعه در استان فارس انجام شد. دوزهاي مختلف علف كش (0، 6، 12، 18 و 24 گرم ماده مؤثره در هكتار) به‌عنوان كرت اصلي، دو توده يولاف وحشي (توده جمع آوري شده از فارس و توده جمع آوري شده از كردستان) به‌عنوان كرت فرعي و زمان كاربرد علف كش مرحله 18 (هشت برگي) و 23 زادوكس (مرحله پنجه زني) به‌عنوان كرت فرعي فرعي درنظر گرفته شد. درصد رشد مجدد در دو توده فارس و كردستان در بالاترين دوز (24گرم در هكتار) در دو زمان كاربرد علف كش در هشت برگي به‌ترتيب 16.6 و 5/ 4 درصد و پنجه زني 23 و 6 درصد به دست آمد. درصد رشد مجدد يولاف وحشي در دوزهاي كاهش يافته (12گرم در هكتار) در زمان پنجه زني نسبت به هشت برگي در دو توده كردستان و فارس بيشتر بود. معادلات دوز پاسخ نشان داد كه دوز مورد نياز براي كاهش 50 درصد وزن خشك يولاف وحشي در توده كردستان در دو زمان كاربرد هشت برگي و پنجه زني معادل 7.93 و 8.38 گرم ماده موثره در هكتار و در توده فارس در دو زمان هشت برگي و پنجه زني به ترتيب برابر 9.89 و 9.66 گرم ماده مؤثره در هكتار بود. كاربرد دوز هاي كاهش يافته (12 گرم ماده مؤثره در هكتار)، در مرحله 18 زادوكس (هشت برگي) توصيه مي‌گردد.