تحليلي از نقش سرمايه اجتماعي در شكل‌گيري حكمروايي خوب شهري (مطالعه موردي: شهر اردبيل)

حكمروايي خوب شهري فرايندي مستمر از تطبيق و همسوسازي منافع متضاد و متفاوت افراد و گروه‌ها مي باشد. اين فرايند شامل نهادهاي رسمي و غيررسمي و نيز سرمايه اجتماعي شهروندان است. سرمايه اجتماعي يكي از عوامل حكمروايي خوب شهري است؛ خود زمينه‌اي مناسب جهت دستيابي به يك مديريت و حكمروايي مناسب شهري در راستاي رسيدن به يك زندگي يكپارچه و امن مي‌باشد. هدف اين مقاله بررسي نقش سرمايه اجتماعي در شكل‌گيري حكمروايي خوب شهري بوده و سعي بر اين بوده تا با بررسي رابطه ‌اين دو متغير در سطح شهر اردبيل، راه‌حل مناسبي جهت دستيابي به حكمروايي مناسب شهري گردد. پژوهش حاضر از لحاظ هدف كاربردي و از لحاظ ماهيت موضوع توصيفي-تحليلي مي باشد. براي گردآوري داده هاي مورد نياز پژوهش از ابزار پرسشنامه استفاده و حجم نمونه 383 نفر از شهروندان شهر اردبيل مي باشند كه به روش كوكران انتخاب‌شده اند. رواﯾـﯽ ﺻـﻮري و ﻣﺤﺘـﻮاﯾﯽ ﭘﺮﺳﺶﻧﺎﻣـﻪ ﺗﺤﻘﯿـﻖ از ﻃﺮﯾـﻖ ﮔﺮوﻫـﯽ از ﻣﺘﺨﺼﺼـﺎن توسعه‌ي شهري ﺷﺎﻣﻞ اﺳﺎﺗﯿﺪ داﻧﺸﮕﺎه در رشته‌هاي مرتبط شهري و كارشناسان مديريت شهري ارزﯾــﺎﺑﯽ و ﭘــﺲ از اﻧﺠــﺎم اﺻــﻼﺣﺎﺗﯽ ﺗﺄﯾﯿــﺪ ﺷــﺪ. ﭘﺎﯾــﺎﯾﯽ ﭘﺮﺳﺶﻧﺎﻣﻪ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺿﺮﯾﺐ آﻟﻔﺎي كرون باخ (ﭘـﺲ از ﺣﺬف ﮔﻮﯾﻪﻫﺎي ﻧﺎﻫﻤﺴﺎز) با ضريب 0.88 مورد تأييد  قرار گرفت. داده‌ها با بهره‌گيري از نرم‌افزارSPSS، EXCEL و Lisrel مورد تجزيه‌وتحليل قرارگرفته است. نتايج حاصل از پژوهش حاكي از آن است كه بين حكمروايي خوب شهري و سرمايه اجتماعي با سطح معناداري 0 و ضريب همبستگي 0.626 رابطه معنادار و مثبتي وجود دارد؛ به‌نحوي‌كه اين دو متغير به‌صورت مكمل با يكديگر عمل مي‌كنند. همچنين با توجه به نتايج آزمون خي دو بين مناطق چهارگانه شهر اردبيل از لحاظ متغيرهاي سرمايه اجتماعي و حكمروايي تفاوت‌هاي معناداري وجود دارد. به‌طوري‌كه بيشترين ميانگين اين دو متغير در منطقه 2 شهر اردبيل برآورد شده است.