اثربخشي گشتالت درماني بر راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان بيماران مبتلا به سندروم روده تحريك‌پذير: يك مطالعه موردي

مقدمه: توجه به حالات روانشناختي بيماران مبتلا به سندروم روده تحريك پذير به دليل تاثير نيرومند بر سير و پيش آگهي و درمان بيماري بسيار مهم است. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي گشتالت درماني بر راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان بيماران مبتلا به سندروم روده تحريك پذير صورت گرفت. روش: پژوهش حاضر جزء طرح‌هاي آزمايشي تك موردي با خط پايه چندگانه ناهمزمان بود. در اين پژوهش 2 نفر از بيماران مبتلا به سندروم روده تحريك‌پذير مراجعه كننده به مطب هاي روان‌پزشك، درمانگاه پرديس، بيمارستان فقيهي و درمانگاه شهيد مطهري شهر شيراز از شهريور تا آذر ماه سال 98 به شيوه نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند و با استفاده از پرسشنامه راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان (2001) پيش آزمون اجرا شد. سپس براي بيماران به مدت 8 جلسه گشتالت درماني اجرا شد. در پايان براي هر دو بيمار پس آزمون اجرا شد و داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و شاخص هاي آمار توصيفي و استنباطي تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: يافته هاي پژوهش نشان داد كه ميانگين راهبردهاي منفي تنظيم هيجان در مراحل مختلف خط پايه براي هر دو بيمار كاهش و ميانگين راهبردهاي مثبت تنظيم هيجان در مراحل مختلف خط پايه براي هر دو بيمار افزايش يافت(0.001 P) نتيجه گيري: نتايج پژوهش حاضر نشان دهنده اثربخشي گشتالت درماني در بهبود راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان بيماران مبتلا به سندروم روده تحريك پذير بود. بنابراين، يافته هاي پژوهش حاضر نياز به مداخله هاي روان درماني جامع با رويكرد گشتالت براي اين بيماران را نشان مي دهد.