ساختار و نتايج استعاره مفهومي بهشت در قرآن كريم

يكي از موضوعاتي كه همواره در كانون مباحث بلاغي قرآن‌پژوهان قرار داشته، استعاره و چگونگي تأثير آن در زبان قرآن بوده است. با ظهور علومِ شناختي و پس از معرفي نظريه استعاره مفهومي از جانب جرج ليكاف، اين مطالعات دچار تحول گشته و روش‌هايي براي درك بهتر متون در پرتو اين نظريه ارائه شده است. هدف پژوهش حاضر كه به روش توصيفي ـ تحليلي و با تجزيه و تحليل كيفي انجام شده است، بررسي شواهدي از استعاره‌هاي مفهومي در قرآن و نتايج حاصل از آن در مفهوم‌سازي براي مخاطبان اين كتاب آسماني مي‌باشد. بدين‌منظور، مفهوم بهشت به عنوان مورد مطالعه انتخاب و سپس به بررسي استعاره‌هاي مفهومي آن در دامنه آيات مرتبط با بهشت پرداخته شده و در نهايت ساختاري از آن‌ها ارائه گرديده است. همچنين شواهدي از اين نوع استعاره در روايات پيشوايان معصوم(عليهم السلام) ارائه شده است. با دقت در ساختار مذكور مشخص مي‌شود كه بهشت توسط چه مواردي مفهوم‌سازي شده و چگونه در تجربيات روزمره ما از زندگي ريشه دارد.