بررسي ابزارها و مشوق‌هاي صادراتي در كشور

اين مقاله به چالش‌هاي ابزارهاي تشويقي صادراتي و اولويت‌بندي آن‌ها مي‌پردازد. در اين راستا، از روش بررسي تطبيقي ميان ايران و كشورهاي مالزي، هند، تركيه و چين و تحليل سه مرحله‌اي(ساختار و فرايند، رفتار و زمينه) و براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه و مصاحبه استفاده شده است. نتايج به‌دست آمده نشان مي‌دهند كه وجود محيط و بستر اقتصادي مناسب در كشورها، انسجام نهادي در امر صادرات، ديپلماسي مناسب و به‌كارگيري سياست خارجي جهت دستيابي به بازارهاي جديد، اتخاذ سياست‌هاي اقتصاد كلان و ايجاد محيط مناسب جهت كسب وكار مي‌تواند از مهم‌ترين دلايل اثربخشي ابزارهاي حمايتي صادراتي باشد.