تبيين رابطه بين سطوح توسعه يافتگي و امنيت در استان هاي ايران

امروزه، امنيت يكي از اركان اصلي توسعه محسوب مي شود و همان گونه كه وضعيت بسياري از كشورهاي ناامن مثل افغانستان و عراق نشان مي دهد، بدون برقراري امنيت، توسعه امكان پذير نيست. اين دو از رابطه مستقيمي برخوردار بوده و با فروكش كردن سطح امنيت، سطح توسعه نيز تقليل مي يابد. شواهد نشان مي دهد كه سطوح امنيت متفاوت در فضاهاي جغرافيايي كشورها، سطوح متفاوتي از توسعه را به دنبال خواهد داشت. كشور ايران از جمله كشورهايي است كه چه از منظر توسعه و چه از منظر امنيت از گوناگوني فراواني برخودار است و واحدهاي كلان آن تحت عنوان استان با همديگر تفاوت هاي فراواني دارند. لذا، سطح توسعه هر استان مي تواند با سطح امنيت آن رابطه خاصي داشته باشد. بر همين اساس تحقيق حاضر بر آن است تا با بررسي وضعيت توسعه يافتگي و امنيت در سطح استان هاي كشور ارتباط و همبستگي اين دو مؤلفه را بسنجد. براي انجام اين پژوهش، داده ها به صورت اسنادي گردآوري شده و با استفاده از مجموعاً 32 شاخص براي سنجش توسعه يافتگي و 15 شاخص براي امنيت استان ها در قالب مدل ويكور مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته اند. نتايج نشان مي‌دهد كه همبستگي بين متغيرها مثبت و مستقيم مي باشد و نقشه توسعه يافتگي استان‌هاي كشور با نقشه ميزان جرم خيزي آن تا حد بسيار بالايي همخواني و مطابقت دارد و اين مطابقت و همبستگي در ميان متغيرهاي مورد بررسي به ترتيب بين ميزان امنيت و سطح توسعه اقتصادي صنعتي و خدمات عمومي و زيربنايي با مقادير 0.655 و 0.588 مي باشد كه نشان دهنده اهميت اين دو بخش در ارتقاي سلامت و امنيت جامعه مي‌باشد.