تأثير خلاقيت اقتصادي بر توليد ناخالص داخلي در استان‌هاي ايران با رهيافت رگرسيون وزني جغرافيايي

امروزه شهرها و مناطق خلاق باعث رشد و توسعه اقتصادي كشور مي‌شوند. به همين دليل است كه مفهوم خلاقيت در مطالعات شهري و منطقه‌اي جايگاه ويژه‌اي به دست آورده است. ازاين‌رو شناخت و تقويت معيارها و شاخص‌هاي خلاقيت منطقه بسيار حائز اهميت مي‌باشد. نظريه‌ها و مطالعات مختلفي بيان‌كننده تأثير خلاقيت بر رشد اقتصادي شهرها و مناطق مي‌باشند. مطالعاتي كه نشان مي‌دهند بهبود شاخص خلاقيت و افزايش خلاقيت شهر و منطقه تأثير مثبت و معناداري بر رشد اقتصادي شهر و منطقه خواهد داشت. بنابراين هدف اصلي مقاله حاضر بررسي تحليل فضايي تأثير خلاقيت اقتصادي بر توليد ناخالص داخلي استان‌هاي ايران مي‌باشد. براي رسيدن به اين هدف، از تكنيك اقتصادسنجي فضايي و از روش رگرسيون وزني جغرافيايي استفاده شده است. در مطالعه حاضر از داده‌هاي مقطعي سال 1393 براي 31 استان كشور استفاده شده است. در ابتدا با استفاده از روش تاپسيس، به محاسبه شاخص خلاقيت در هر استان پرداخته شده است. سپس با استفاده از نتايج بدست آمده استان‌هاي ايران به لحاظ خلاقيت رتبه‌بندي شده است. بر اساس نتايج بدست آمده استان‌هاي خراسان شمالي، زنجان، سمنان، قزوين و چهارمحال و بختياري به ترتيب داراي كمترين خلاقيت و استان‌هاي خوزستان، خراسان رضوي، تهران، خراسان جنوبي و مازندران به ترتيب داراي بيشترين خلاقيت بوده‌اند. نتايج حاصل از برآورد مدل با استفاده از روش رگرسيون وزني جغرافيايي نشان مي‌دهد هرچقدر خلاقيت در استان‌ها افزايش پيدا كند، توليد ناخالص داخلي استان‌ها نيز افزايش پيدا مي‌كند. بنابراين يكي از عواملي كه باعث رشد و توسعه اقتصادي منطقه و كشور مي‌گردد، بهبود شاخص‌ها و معيارهاي خلاقيت منطقه و در نتيجه افزايش خلاقيت استان‌ها مي‌باشد.