بررسي ميزان سازگاري كشاورزان حوزه درياچه اروميه با خشكسالي (مورد: دهستان بكشلوچاي شهر اروميه)

هدف پژوهش حاضر بررسي ميزان سازگاري كشاورزان روستاهاي دهستان بكشلوچاي اروميه مي باشد زيرا تغييرات اقليمي در بسياري از نقاط جهان آثار خود را در دهه هاي اخير بر جاي گذاشته است و انتظار مي رود تاثير اين تغييرات در دهه هاي آينده تشديد شود. در اين بين معيشت در جوامع وابسته به كشاورزي به شدت تحت تأثير آب و هوا بوده و آسيب پذيري بيشتري را تجربه مي نمايند. به همين دليل شناسايي مراحل پاسخ و واكنش آنها اهميت زيادي دارد. با توجه به تاثير منفي اين تغييرات بر توليد بخش كشاورزي، و از طرفي ديگر به دليل اينكه توليد محصولات كشاورزي منبع درآمد بسياري از جوامع روستايي مي باشد، لذا سازگاري جوامع روستايي (مخصوصا كشاورزان) براي حفظ معيشت و اطمينان از امنيت غذايي خود امري كاملا ضروري است. روش مورد استفاده تحليل و توصيفي و روش جمع آوري اطلاعات نيز روش پيمايشي و اسنادي بوده است. براي تجزيه و تحليل اطلاعات از آزمون هاي آماريT  تك نمونه اي، آزمون كرونباخ، آزمون تحليل عامل تاييدي و رگرسيون استفاده شده است، نتايج حاصل شده از آزمون كرونباخ نشان دهنده 0.731 بود. نتايج آزمون T نشان از پايين بودن ميزان سازگاري كشاورزان به ميزان 2.67 است و در بين مولفه هاي طرح شده مولفه دانش و اطلاعات نوين با امتياز ميانگين 3.19 اهميت بيشتري داشته است. نتايج آزمون رگرسيون بيانگر تاثير زياد دانش و اطلاعات نوين  و تغيير و تحول با سطح سازگاري كشاورزان به ترتيب با ميزان 0.62 و 0.4 بوده است. نتايج تحليل عاملي تاييدي بيانگر اهميت مولفه دانش نوين بود،و در ميان گويه هاي دانش نوين، ميزان دانش در رابطه با روش هاي نوين كاشت با امتياز 0.9 و ميزان دانش در ارتباط با روش هاي نوين برداشت با امتياز 0.883 بيشترين تاثير را داشته اند.