بررسي تأثير تغييرات جوي بر مدل‌سازي پيامد ريسك حريق و انفجار در يك ايستگاه تقليل فشار گاز شهري (CGS) عنوان كوتاه: تاثيرتغييرات جوي بر مدل‌سازي پيامد ريسك حريق و انفجار

زمينه و اهداف: ايستگاه‌هاي تقليل فشار گاز شهري نقش مهمي در برنامه‌ريزي ايمني و مديريت بحران شهري دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسي تأثير تغييرات جوي بر فاصله اثر حريق و انفجار يكي از ايستگاه‌هاي CGS  شهر قزوين طي در سال 1397 انجام شد.  مواد و روش‌ها: در اين مطالعه هشت وضعيت آب و هوايي غالب استان، بررسي گرديد. ميانگين داده‌هاي 3 سال مربوط به پارامترهاي جوي از سازمان هواشناسي استان قزوين تهيه شد. در ادامه با بررسي مطالعات ارزيابي ريسك ايستگاه مورد مطالعه و ايستگاه‌هاي مشابه در سال‌هاي قبل و تهيه نقشه‌هاي توپوگرافي و اطلاعات فرآيندي انجام پذيرفت. سپس نوع و مشخصات سناريو محتمل تعيين و شبيه سازي پيامد ريسك حريق و انفجار با استفاده از نرم‌افزار PHAST نسخه 7.11 صورت گرفت. در طول مدت مطالعه، كليه موازين اخلاقي رعايت گرديد. يافته‌ها: تغييرات جوي بر پيامد ريسك حريق و انفجار در ايستگاه CGS موردنظر مؤثر بود به گونه‌اي كه بر اثر كاهش و افزايش دماي هوا، در زمستان كمترين ( m278.5) و در تابستان بيشترين (m 321.8) طول شعله حريق به دست آمد. در زمستان، فاصله و ناحيه خطري كه تحت تأثير انفجار قرار مي‌گيرد به m 686، كاهش يافت. همچنين در اين فصل در ساعات روز، طول شعله افزايش و فاصله اثر به اندازه  m9.4 كاهش يافت. نتيجه‌گيري: افزايش دماي هوا، پايداري جو، شار تابشي خورشيد، فلو گاز طبيعي داخل خط لوله و افزايش فشار گاز طبيعي داخل خط لوله موجب افزايش فاصله اثر اطراف ايستگاه‌ و افزايش رطوبت نسبي موجب كاهش فاصله اثر اطراف ايستگاه‌ مي‌گردد.