مقايسه اثر 4 و 12 هفته تمرين هوازي بر حجم تومور موش‌ هاي ماده مبتلا به سرطان پستان

مقدمه: سايز تومور عامل موثر در پيشرفت سرطان است كه افزايش سايز تومور، پيشرفت سرطان پستان را افزايش مي دهد. از سوي ديگر انجام تمرينات ورزشي منظم ممكن است نقش مهمي در مهار رشد تومور در سرطان پستان داشته باشد. با توجه به نقش كليدي حجم تومور در متاستاز تومور هدف از مطالعه حاضر مقايسه 4 و 12 هفته تمرين هوازي بر حجم تومور موش هاي ماده مبتلا به سرطان پستان بود.روش بررسي: 40 سر موش آزمايشگاهي BALB/C ماده (5-4 هفته اي با وزن 2±18 گرم) پس از القاي سرطان به صورت تصادفي به 5 گروه 8 تايي (گروه پيشگيري اوليه، پيشگيري ثانويه، درمان، ورزش و كنترل سرطاني) تقسيم شدند. تمرينات هوازي به مدت يك دوره 4 هفته اي در مراحل مختلف (پيشگيري، حين درمان و پس از سرطاني شدن) با شدت معادل 40 تا 50 درصد بيشينه اكسيژن مصرفي انجام شد و براي گروه ورزش، سه دوره 4 هفته اي تمرينات با سرعت 18 متر بر دقيقه، به مدت 40 دقيقه 5 بار در هفته با 0 درجه شيب اجرا شد. پس از پايان دوره مداخله تمريني، تمام موش ها قرباني شدند و حجم تومور با استفاده از كاليپر ديجيتال اندازه گيري شد. داده ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس يك طرفه و نرم افزار SPSS نسخه 22 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: پس از 4 هفته مداخلات ورزشي، كاهش معناداري در حجم تومور در گروه پيشگيري اوليه و كنترل (P=0/001) و پس از 12 هفته تمرين هوازي كاهش حجم تومور درگروه ورزش و كنترل (P=0/007) مشاهده شد و در بقيه گروه ها تفاوت معناداري مشاهده نشد. نتيجه گيري: به ترتيب پس از 4 و 12 هفته مداخلات ورزشي، كاهش معناداري در حجم تومور در گروه پيشگيري اوليه و كنترل، همچنين در گروه ورزش و كنترل مشاهده شد؛ به گونه اي كه نمونه هايي كه در تمام فازها پيشگيري اوليه، ثانويه و درمان به تمرين پرداختند در كاهش حجم تومور نقش به سزايي داشتند و نشان داد كه حجم تمرين مي تواند يك فاكتور مهم بر كاهش سايز تومور باشد. بنابر نتايج به دست آمده از اين تحقيق، تمرينات هوازي با شدت متوسط مي تواند به عنوان يك روش درماني موثر از اين نوع تمرينات براي كاهش حجم تومور پستان استفاده نمود. با اين حال، براي دستيابي به نتايج قطعي نياز به تحقيقات بيشتري دارد.