اثربخشي آموزش فرزندپروري مبتني بر پذيرش و تعهد بر اضطراب كودكان و استرس فرزندپروري مادران

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسي آموزش فرزندپروري مبتني بر پذيرش و تعهد بر اضطراب كودكان و استرس فرزندپروري مادران بود. مواد و روش كار: جامعه پژوهش، كودكان 7 تا 12 ساله اهوازي با نشانه هاي اضطراب بودند كه بدين منظور سه كودك 7 تا 12 ساله با نشانه هاي اضطراب به همراه مادران شان، با روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند. در اين پژوهش از روش طرح تجربي تك موردي از نوع خط پايه چندگانه ناهمزمان استفاده شد. كارايي پروتكل آموزش فرزندپروري مبتني بر پذيرش و تعهد در طي سه مرحله (خط پايه، درمان 12 جلسه اي و پيگيري 1 ماهه) با استفاده از پرسشنامه هاي اضطراب كوكان اسپنس فرم والد و فرم كوتاه پرسشنامه استرس فرزندپروري آبيدين مورد بررسي قرار گرفت. داده ها به روش ترسيم ديداري، شاخص تغيير پايا و فرمول درصد بهبودي تحليل شدند. از جمله مهمترين متغيرهاي تحليل ديداري، تغييرات روند، تعييرات جهت، PND و POD بود. يافته ها: شاخص هاي تغيير پاياي مادران و كودكان نشان داد كه شاخص همه آزمودني ها در مرحله ي پيگيري به جز در مادر و كودك سوم معنادار بوده است. بررسي درصدهاي بهبودي آزمودني ها نشان داد كه تغييرات درصد بهبودي و شاخص تغيير پايا هماهنگ و همسو با هم است. نتيجه گيري: آموزش فرزندپروري مبتني بر پذيرش و تعهد با افزايش پذيرش، ذهن آگاهي و حركت در جهت ارزش هاي فرزندپروري والدين مي تواند باعث كاهش استرس فرزندپروري آنها و اضطراب كودكان شود.