رابطۀ دينداري و بنيان‌هاي اخلاقي با گرايش به اعتياد در دختران 15 تا 18 سالۀ شهر تهران

مقدمه: اعتياد يك بيماري جسمي و رواني است كه مي‌تواند همه ابعاد سلامت فرد، خانواده و جامعه را به خطر اندازد. طي سال هاي اخير مصرف مواد مخدر در ميان نوجوانان روند افزايشي داشته است. عوامل متعددي از جمله مسايل اخلاقي بر گرايش به اعتياد تاثير دارند. پژوهش پيش رو با هدف بررسي رابطه دينداري و بنيان‌هاي اخلاقي با گرايش به اعتياد در دختران نوجوان شهر تهران انجام شد. مواد و روش كار: اين پژوهش يك مطالعه توصيفي تحليلي بود كه در سال 1399 انجام شد. جامعۀ پژوهش دختران 15 تا 18 سال شهر تهران بودند كه 240 نفر از آن ها به روش نمونه‌گيري غيرتصادفي در دسترس انتخاب شدند و به »مقياس نگرش مسلمانان به دين «، »مقياس بنيان‌هاي اخلاقي «، و »مقياس گرايش به اعتياد « پاسخ دادند. براي تحليل داده ها از ضريب همبستگي و رگرسيون در محيط نرم‌افزار SPSS نسخه 23 استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد همبستگي بين دينداري و بنيان‌هاي اخلاقي با گرايش به اعتياد معناداربود و اين دو متغير در مجموع 17 درصد از تغييرات در نمرات گرايش به اعتياد را بين نوجوانان پيش بيني كردند. همچنين از بين خرده مقياس هاي دينداري، پيامد مثبت مسلمان بودن و از بين خرده مقياس هاي بنيان هاي اخلاقي، وفاداري به گروه، همبسته هاي گرايش منفي به اعتياد بودند. نتيجه گيري: آموزش هاي پيشگيرانه متمركز بر دينداري بنيان‌هاي اخلاقي نقش عمده اي در كاهش رفتارهاي پرخطر به ويژه اعتياد در دختران نوجوان ايفا مي كند.