نقش سرمايه فرهنگي در سلامت اجتماعي: مطالعه موردي شهروندان مناطق 22 گانه تهران

مقدمه: سرمايه فرهنگي نقش مهمي در سبك زندگي و سلامت اجتماعي افراد دارد و مي تواند بر كيفيت زندگي شهروندان اثرگذار باشد. هدف اين مطالعه تعيين همبستگي بين سرمايه فرهنگي و سلامت اجتماعي در بين شهروندان مناطق 22 گانه تهران شهر تهران بود. مواد و روش كار: اين مطالعه از نوع پيمايشي بوده و در سال 1398 در تهران انجام شد. تعداد 384 نفر از افراد بالاي 18 سال ساكن تهران با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي تصادفي چندمرحله در مطالعه شركت داده شدند. داده ها با استفاده از ابزار استاندارد سلامت جمع آوري شده با بهره گيري از نرم افزار SPSS 22 با آزمون هاي آماري متناسب تجزيه و تحليل شدند. سطح معني داري كمتر از 05.0 در نظر گرفته شد. يافته ها: يافته ها نشان داد ميانگين نمره سلامت اجتماعي در بين شهروندان تهراني برابر با 87.2 و كمي پايين تر از حد متوسط است. در بين مولفه هاي سلامت اجتماعي بعد انطباق اجتماعي با 10.3 از بيشترين و بعد مشاركت اجتماعي با 66.2 از كمترين ميانگين برخوردار بود. بين سرمايه فرهنگي و سلامت اجتماعي رابطه مثبت و مستقيم وجود داشت. نتيجه گيري: حدودا چهل درصد افراد ميزان سرمايه فرهنگي را در حد خيلي زياد و زياد گزارش نمودند. وضعيت سلامت اجتماعي شهروندان تهران، در حد متوسط بود. يافته ها نشان داد هرچه ميزان سرمايه فرهنگي بيشتر باشد، ميزان سلامت اجتماعي در ميان آنها نيز بيشتر مي شود. براي افزايش سلامت اجتماعي در بين شهروندان تهراني، توجه به سرمايه فرهنگي و بالا بردن ابعاد سرمايه فرهنگي ضروري است.