تأثير آموزش حل مسئله مبتني‌بر معنويت بر كيفيت زندگي كاري و خودكارآمدي اجتماعي معلمان

اين مقاله با هدف بررسي تأثير آموزش حل مسئله مبتني‌بر معنويت بر كيفيت زندگي كاري و خودكارآمدي اجتماعي معلمان متوسطه شهر گرگان انجام شد. اين پژوهش ازنظر هدف، كاربردي و ازحيث روش انجام پژوهش، از نوع شبه‌آزمايشي، طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون است. حجم نمونه به روش نمونه‌گيري تصادفي ساده در دو گروه ۲۰ نفره انتخاب شدند. يك گروه به‌عنوان گروه آزمايش كه پروتكل آموزش حل مسئله مبتني‌بر معنويت  نوري (۱۳۹۲) در آنها اجرا شد و گروه گواه كه آموزش حل مسئله مبتني‌بر معنويت درمورد آنها اجرا نشد. ابزار جمع‌آوري اطلاعات شامل: الف) برنامه آموزش حل مسئله مبتني‌برمعنويت كه در پنج جلسه 50 دقيقه‌اي و در يك ماه برگزار شد، ب) پرسشنامه استاندارد خودكارآمدي اجتماعي اسميت و بتز (2000)،         ج) پرسشنامه كيفيت زندگي كاري والتون (۱۹۷۳) بود. نتايج به‌دست‌آمده از تحليل آماري كواريانس نشان داد: آموزش حل مسئله مبتني‌بر معنويت بر كيفيت زندگي كاري و خودكارآمدي اجتماعي  معلمان تأثير معني‌داري دارد و ۲1 درصد تفاوت‌ها در نمرات كيفيت زندگي كاري و خودكارآمدي اجتماعي معلمان مربوط به تأثير آموزش حل مسئله مبتني‌بر معنويت است.