بررسي اثربخشي آموزش قصه‌هاي قرآني بر رشد اخلاقي دانش‌آموزان

قصه‌گويي در طول تاريخ همواره مورد علاقه و توجه بشر بوده و براي او جذابيت خاصي داشته و يكي از ابزارهاي مهم اصلاح رفتار محسوب ‌شده است. قرآن كريم نيز به نياز بشر و گرايش او به قصه توجه نشان داده و باتأكيدبر علائق طبيعي انسان، بسياري از مباحث ظريف اعتقادي، اجتماعي و اخلاقي را درقالب زيباترين داستان‌ها طرح و ارائه نموده است. هدف از اين پژوهش، تعيين تأثير آموزش قصه‌هاي قرآني بر رشد اخلاقي دانش‌آموزان ابتدايي مدارس شهرستان خسروشاه در استان آذربايجان شرقي در سال تحصيلي 96 ـ 1395 بود. به‌همين‌منظور از تحقيق نيمه‌آزمايشي و از نوع پيش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه آزمايش و كنترل استفاده شد و از مقياس فرم مصاحبۀ سنجش رشد اخلاقي نيز  جهت جمع‌آوري داده‌ها استفاده شد. همچنين 10 جلسه آموزشي براي آموزش قصه‌هاي قرآني تدوين شد. در چارچوب طرح آزمايشي؛ 60 نفر دانش‌آموز پايه دوم ابتدايي با روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه اي انتخاب شدند كه 30 نفر از آنها جزء گروه آزمايش بودند و به مدت 2 ماه هفته‌اي 2 ساعت تحت آموزش قصه‌هاي قرآني قرار گرفتند. 30 نفر هم در گروه كنترل قرار داشتند كه هيچ مداخله آموزشي در اين گروه صورت نگرفت. براي تحليل داده‌ها از روش تحليل كوواريانس استفاده شد. درنهايت يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه آموزش قصه‌هاي قرآني موجب بهبود رشد اخلاقي در تمام مولفه هاي آن در دانش‌آموزان مي‌شود. بنابراين كاربرد قصه‌گويي با موضوع قصه‌هاي قرآني به‌عنوان الگويي مؤثر براي رشد اخلاقي كودكان پيشنهاد مي‌شود.