اثربخشي آموزش مهارت‌هاي زندگي بر وابستگي به فضاي مجازي و قلدري سايبري در نوجوانان منطقه سه شهر تهران

هدف از پژوهش حاضر بررسي اثربخشي آموزش مهارت‌هاي زندگي بر وابستگي به فضاي مجازي و قلدري مجازي در نوجوانان منطقه سه شهر تهران بود. روش پژوهش حاضر نيمه‌آزمايشي از نوع پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه‌ آماري، دانش‌آموزان پسر مقطع دوم متوسطه منطقه‌ سه شهر تهران بودند كه در سال تحصيلي 1398 تحصيل مي‌كردند. از ميان آنها سي نفر به‌صورت نمونه‌گيري در دسترس و در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. گروه آزمايش دوازده جلسه‌ نود دقيقه‌اي آموزش مهارت‌هاي زندگي را دريافت كرد، اما گروه كنترل هيچ مداخله‌اي را دريافت نكرد. براي گردآوري داده‌ها از پرسش‌نامه‌هاي اعتياد به اينترنت يانگ (1998) و قلدري پاتچين و هيندوجا (2011) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس مكرر در نرم‌افزار SPSS مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. براساس اين پژوهش مي‌توان نتيجه گرفت كه آموزش مهارت‌هاي زندگي باعث كاهش وابستگي به فضاي مجازي و قلدري مجازي مي‌شود و مي‌توان به‌عنوان يك روش آموزشي براي افراد مورد نظر توصيه شود. لازم به ذكر است كه اين آموزش داراي يك دوره‌ پيگيري يك‌ماهه بود كه نتايج آموزش اين مهارت‌ها را مثبت نشان داد