بررسي آزمايشگاهي اثر رس كائولينيت بر عملكرد تزريق آب با شوري كم در محيط ميكرومدل

تزريق آب يكي از مهم‌ترين روش‌هاي ازدياد برداشت نفت است كه در ميادين مختلفي در دنيا به‌صورت موفقيت آميز مورد استفاده قرار گرفته است. تحقيقات جديد نشان داده است كه شوري آب ضمن اهميت آن براي مباحث مربوط به آزادسازي ذرات و آسيب سازند مي‌تواند نقش مهمي در افزايش توليد نفت داشته باشد. پژوهش‌هاي زيادي نشان داده‌اند كه وجود رس در سازندهاي ماسه‌سنگي مي‌تواند در ازدياد برداشت نفت در اثر تزريق آب با شوري كم نقش به‌سزايي داشته باشد. با اين حال، همه محققان نظر واحدي در اين زمينه ندارند. همچنين، اكثر مطالعات مرتبط با جدا شدن و مهاجرت ذرات در اثر تزريق آب با شوري كم هم با سيال تك فازي (آب) انجام شده است. بنابراين، در اين مطالعه با استفاده از محيط متخلخل دوبعدي (ميكرومدل شيشه‌اي)، به بررسي نقش رس كائولينيت بر عملكرد تزريق آب با شوري كم در مقياس آزمايشگاهي پرداخته شده است. در آزمايش‌هاي  انجام شده از نفت قطبي يكي از ميادين جنوب ايران به‌عنوان فاز نفتي و شوري‌هاي مختلف آب‌نمك سديم‌كلريد به‌عنوان فاز آبي استفاده شده است. نتايج اين مطالعه نشان مي‌دهد در هر دو حالت ميكرومدل پوشيده با رس و عاري از آن، با كاهش شوري، افزايش برداشت مشاهده مي شود. افزايش ضريب بازيافت نهايي مطلق در ميكرومدل پوشيده از رس و عاري از رس در اثر تزريق آب با شوري كم، به‌ترتيب 3.07% و 1.89% حجم اوليه نفت مي‌باشد. به‌علاوه، مهاجرت ذرات در آزمايش‌هاي دو فازي و تك فازي در ميكرومدل پوشيده با رس در اثر كاهش پيوسته شوري آب تزريقي مشاهده شد.