بررسي آزمايشگاهي برهم‌كنش سنگ و سيال در تزريق گاز دي‌اكسيدكربن در يك مخزن ماسه‌سنگي حاوي نفت سنگين با تراوايي بالا

برهم‌كنش سنگ و سيال نقش مهمي در بسياري از جنبه‌هاي مطالعاتي ارزيابي سازند و تعيين مشخصات مخزن ايفا مي‌كند. واكنش شيميايي سيالات تزريق‌ شده با سنگ و سيال مخزن به دليل تغيير خواص نفت و همچنين تغيير خواص پتروفيزيكي سنگ، بازدهي فرآيندهاي ازدياد برداشت نفت را تحت تأثير قرار مي‌دهد؛ بنابراين، بررسي اين برهم‌كنش‌ها در طول عمليات ازدياد برداشت نفت امري ضروري است. در اين پژوهش تأثير پارامترهاي جهت‌گيري تزريق در مدل شن فشرده، سرعت و فشار تزريق گاز در برهم‌كنش سنگ و سيال طي فرآيند تزريق CO2 به‌عنوان مكانيسم برداشت ثالثيه به مخزن ماسه‌سنگي حاوي نفت سنگين با تراوايي بالا مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج بررسي جهت‌گيري مدل شن فشرده نشان مي‌دهد كه به دليل جابه‌جايي با پايداري گرانشي در حالت تزريق عمودي، انحلال كاني‌ها و همچنين رسوب آسفالتين در اين حالت تزريق بيش از حالت تزريق افقي است. در آزمايش‌هاي مربوط به بررسي فشار تزريق مشاهده شده است كه با افزايش فشار تزريق، انحلال مواد معدني و رسوب آسفالتين افزايش مي‌يابد؛ زيرا با افزايش فشار، CO2 بيشتري در نفت خام و آب سازندي حل مي‌شود. نتايج بررسي سرعت تزريق نشان مي‌دهد كه با كاهش سرعت تزريق مدت‌زمان در تماس بودن اسيد تشكيل‌شده با سنگ و همچنين، CO2 با نفت خام افزايش مي‌يابد. بنابراين، احتمال انحلال كاني‌ها و رسوب آسفالتين افزايش مي‌يابد. براي اين پژوهش از نمونه نفت و ماسه يكي از مخازن نفتي جنوب ايران استفاده گرديد.