نقش فرهنگ نواحي روستا - شهري در ايجاد تغييرات فرهنگي - اجتماعي با رويكرد توسعه پايدار شهري (نمونه موردي: شهر شيراز)

توسعه پايدار به مفهوم مديريت يكپارچه پايداري اكولوژيكي و توسعه اقتصادي اجتماعي به منظور دستيابي به بهبود شرايط انساني مي‌باشد. از طرفي هدف اين پژوهش ارتقاء توانمندي‏‌ها در حوزه اجتماعيفرهنگي و همچنين ارزيابي ميزان تأثير عوامل توسعه پايدار شهري بر آهنگ تغييرات فرهنگي و اجتماعي در جهت‏دهي به ارتباطات روستائيان با نظام شهري با بهره‏گيري از راهبرد‌هاي توسعه‏پايدار‏شهري مي‌باشد. اين پژوهش كه در رسته پژوهش‌‌هاي كاربردي مي‌باشد با روش توصيفي و تحليلي انجام شده است. روش جمع‌آوري داده‌‌ها، پيمايش ميداني با استفاده از ابزار پرسشنامه است. جامعه آماري شامل ساكنان 34 آبادي از شهر شيراز و تعيين حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران 363 خانوار از روستا‌هاي منتخب به عنوان نمونه تصادفي انتخاب شده است. براي دسته‌بندي شاخص‌‌ها و امتيازدهي بر اساس پاسخ‌‌هاي دريافت شده از ساكنان منتخب از آزمون تحليل عاملي و آزمون t زوجي استفاده شده است، نتايج بدست‏آمده بدين شرح است كه بر اساس روش تحليل عاملي مجموعا 0.74 درصد از واريانس را مي‌پوشاند و همچنين در آزمون كرويت بارتلت با سطح 0.000 نشان دهنده كفايت نمونه گيري مي‌باشد. ضريب آلفاي كرونباخ براي شاخص‌‌هاي تاييد شده در تحليل عاملي شامل عوامل اجتماعيفرهنگي 0.897، عوامل اقتصادي 0.925، عوامل زيست محيطي 0.844 و عوامل آهنگ تغييرات عوامل فرهنگي 0.898 مي‌باشد و با استفاده آزمون T زوجي هر يك زير شاخص‌‌هاي عوامل توسعه پايدار شهري به صورت جداگانه تأثيرگذار بر كاهش مهاجرت‌‌هاي روستاشهري و كاهش آهنگ تغييرات فرهنگي مي‌باشد.