شعار انتخاباتي دولت‌هاي پسا انقلابي ايران (1396-1358): گذار از ارزش بقاء به عصر پسا بقاء

شعارهاي انتخاباتي جامعه ايران، دوران گذاري را طي 40 سال اول انقلاب تجربه كرده‌اند. هدف از پژوهش حاضر، تحليل محتواي شعارهاي انتخاباتي دولت‌هاي پسا انقلابي ايران بين سال‌هاي 1358 تا 1396 بر مبناي نظريه ارزش بقاء و ارزش وجودي رونالد اينگلهارت (متفكر نوسازي و پسانوسازي) بوده است. روش پژوهش، از نوع تحليل محتواي كيفي و ابزار آن، داده‌هاي تاريخي دولت ‌هاي پس از انقلاب 1357 است كه به روش دموكراتيك و بر اساس آراي انتخاباتي، سكان نظام را بر عهده گرفته‌اند. جامعه آماري، تمامي شعارهاي دولت‌هاي منتخب و حجم نمونه به روش تمام‌شماري، 12 مورد پوستر را دربرمي‌گيرد و سازوكار انتخاب، تعمدي، هدفمند و غيرتصادفي بوده است. بر اساس نتايج، طبق نظريه بقاء (كميابي) و فرامادي (ابراز وجود) اينگلهارت، شعارها در دهه 60 داراي ارزش‌هاي ماديگرايانه ـ ملي (فقرزدايي، مستضعفان، رفع بيكاري، عدالت اقتصادي، رونق توليد)، در دهه 70 برخوردار از ارزش‌هاي پسا مادي ملي (مداراي اجتماعي، عدالت اجتماعي، اخلاق، هنجارهاي اجتماعي، توسعه مدني) و در دهه 90 شامل طيفي از ارزش‌هاي پسا مادي، مادي ـ ملي و فراملي (برابري طبقاتي، توسعه اجتماعي، حل بحران‌هاي اقتصادي، پيام اخلاقي جهاني، فرهنگ سياسي، ارزش دموكراتيك) بوده‌اند؛ جهت آنها از طبقه پايين، به طبقه متوسط و در نهايت، طبقات تركيبي (پايين، متوسط و بالا) و از سطح محلي ـ ملي، به سطح جهاني ـ فراملي چرخش داشته و كانون اشتراك‌شان، مسئله طبقاتي ـ اقتصادي (بهبود پايگاه اقتصادي ـ اجتماعي، رفع فقر و بيكاري، كاهش فاصله طبقاتي جامعه) بوده است و نوعي گذار از دوره كميابي يا ارزش‌هاي بقاء (ناامني غذايي، بي‌ثباتي اقتصادي و نيازهاي مادي، كاركردي ـ عيني) به سمت ارزش‌هاي ابراز وجود يا دوران بلوغ توسعه (ارزش‌هاي دموكراتيك، جهاني، زيباشناختي و انتزاعي) را تجربه كرده‌اند.