تحليل عوامل مؤثر بر سواد غذا در ميان دانشجويان دانشگاه شيراز

امروزه دستيابي به امنيت غذايي با وجود رشد تغييرات آب و هوايي، افزايش تصاعدي جمعيت جهان و همچنين كاهش ظرفيت‌هاي زيست محيطي طبيعت براي توليد مواد غذايي، به مراتب بسيار دشوارتر از دهه‌هاي پيش است. سواد غذا به عنوان راهكاري مناسب براي رسيدن به امنيت غذايي به عنوان مفهومي نو ظهور مطرح شده است و رويكردي اميدوار كننده براي تغذيه سالم و مناسب جامعه مي باشد، زيرا بر جنبه‌هاي اساسي غذا از جمله مهارت، سلامت، حفظ محيط زيست تاكيد دارد. در اين پژوهش به بررسي رابطه ابعاد و عوامل اثر گذار بر سواد غذايي در بين دانشجويان تحصيلات تكميلي دانشگاه شيراز پرداخته شد. براساس يافته هاي تحقيق، در مجموع دانشجويان مورد مطالعه از نظر سواد غذايي در سطوح مطلوبي قرار داشتند اما از لحاظ عواملي همچون سبك تغذيه و سواد زيست محيطي در سطح ضعيف و از لحاظ نگراني زيست محيطي در سطح بسيار ضعيف بودند. يافته‌هاي پژوهش نشان داد بين دانشجويان با رشته‌هاي تحصيلي مختلف و سطح درآمد متفاوت خانوار، تفاوتي از لحاظ سواد غذا وجود نداشت. اما دانشجويان متاهل نسبت به دانشجويان مجرد سطح سواد غذايي بالاتري داشتند. نتايج بررسي ارتباط علّي در قالب آزمون تحليل مسير نشان داد در بين متغيرهاي وارد شده در تحليل مسير، سواد زيست محيطي (با ضريب 0/43)و نگراني زيست محيطي (با ضريب 0/29) از لحاظ بيشترين تاثير بر سواد غذا مطرح بودند و استفاده از رسانه‌ها و منابع اطلاعاتي كمترين تاثير (با مقدار 0/06-) را نشان داد. برمبناي نتايج حاصل پيشنهاداتي در راستاي ارتقاء سواد غذا ارائه شده است.