تأثير خودشيفتگي مديران عامل بر شفافيت گزارشگري مالي

خودشيفتگي يك ويژگي شخصيتي است كه فرد در آن تمايل دارد مورد تحسين واقع شده و در مورد خود اغراق و بزرگنمايي نمايد. مديران خودشيفته بيشتر قادر خواهند بود تا از قدرت و عدم تقارن اطلاعات به منظور مداخله در گزارشگري مالي نادرست استفاده كنند. در اين تحقيق به بررسي تأثير خودشيفتگي مديران عامل بر شفافيت گزارشگري مالي پرداخته شده است. با توجه به محدوديت هاي تحقيق، 110 شركت پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران مورد بررسي قرار گرفته است. براي اندازه گيري متغير خودشيفتگي از اندازه امضاء مديران عاملو جهت سنجش شفافيت گزارشگري مالي از معيار چندبُعدي كه دامنه وسيعي از مفاهيم مرتبط با شفافيت را پوشش مي دهد، استفاده گرديده است.مفهوم شفافيت بيان شده، مشتمل بر هر دو مجراي انتشار اطلاعات عمومي و خصوصي شركت بوده و هر دو بُعد مقدار و كيفيت اطلاعات را در نظر مي گيرد.نتايج تحقيق نشان مي دهد كه خودشيفتگي مديران عامل اثر منفي بر شفافيت گزارشگري مالي دارد، اما اين تأثير معنادار نشده است. همچنين بين ديگر ويژگي رفتاري مديران يعني متغير اطمينان بيش از حد و شفافيت گزارشگري مالي رابطه منفي و معناداري مشاهده گرديده است.