گلچين گرايي؛ رهيافتي نو براي تبيين بحران هاي بين المللي

با وجود اين كه بحران هاي بين المللي يكي از سرفصل هاي اصلي مطالعاتي رشته روابط بين الملل است؛ اما به نظر مي رسد كه تبيين آن در ديسيپلين روابط بين المل دچار چالش جدي و اساسي مي باشد. بنيان اين چالش نيز به نسبت بين نظريه هاي روابط بين المل و بحران هاي بين المللي بر مي گردد. اساسي ترين پرسشي كه در اين ميان مطرح مي باشد اين است كه آيا انتظار از نظريه هاي روابط بين الملل با توجه به گزيده گويي و مباني فرانظري آنها كه تنها نوع خاصي از دانش را معتبر مي دانند؛ براي توضيح بحران هاي بين المللي كه متغيرهاي زيادي در سطوح مختلف در ايجاد و تشديد آنها دخالت دارد انتظار به جايي است؟ اين مقاله تلاش مي كند به اين پرسش كليدي پاسخ دهد و فرضيه اصلي نيز در پاسخ به اين سئوال اين است كه به دليل پيچيدگي بحران هاي بين الملي و دخالت تعداد زيادي از متغيرها و بازيگران در سطوح فردي ، دولتي ، منطقه اي ،ساختاري و نهادي ، اكتفا به يك نظريه واحد براي تبيين آنها درك ناقص و ضعيفي از علل ايجاد و گسترش و شيوه هاي مديريت اين بحران ها ارائه مي كند؛ به همين دليل با استفاده از رهيافت گلچين گرايي بهتر مي توان به تبيين بحران هاي بين المللي پرداخت.