اثربخشي آموزش ذهن آگاهي بر ميزان توجه و پرخاشگري در كودكان زير دوازده سال

مقدمه: هدف اين پژوهش بررسي تأثير ذهن‌آگاهي بر ميزان توجه و پرخاشگري كودكان زير دوازده سال شهر تهران بود. روش: روش پژوهش نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري را كليه كودكان 8تا12 ساله شهر‌تهران كه به دليل پرخاشگري و مشكلات نقص توجه و توسط مديران مدارس به مركز مشاوره تصوير در سال 1398 ارجاع شدند، تشكيل مي‌دادند كه از بين آنها 24نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند و سپس در دو گروه آزمايش و گروه گواه(12نفر گروه آزمايش و 12نفر گروه گواه) به صورت تصادفي قرار گرفتند. برنامـه ذهن‌آگاهي بر آزمودني‌هاي گروه آزمايش در 8 جلسه 90 دقيقه‌اي به صـورت يـكبـار در هفته اجرا شد. براي گردآوري اطلاعات از پرسشنامه‌هاي پرخاشگري كودكان واحدي و همكاران و آزمون توجه رابرتسون و همكاران استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون تحليلكوواريانس چندمتغيري(MANCOVA) استفاده شد. يافته‌ها: نتايج پژوهش حاضر نشان داد ذهن‌آگاهي بر ميزان توجه و پرخاشگري در كودكان زير دوازده سال شهر تهران موثر بود(0.001 p). همچنين ذهن‌آگاهي بر توجه پايدار، توجه انتخابي، كنترل توجه و بر مولفه‌هاي پرخاشگري شامل: كلامي، فيزيكي، رابطه‌اي و تكانشي موثر بود(0.001 p). نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي اين پژوهش مي‌توان نتيجه گرفت كه بكارگيري فنون ذهن‌آگاهي سبب بهبود مشكلات توجه و كاهش پرخاشگري كودكان مي‌شود. به‌نظر مي‌رسد افكار و هيجانات منفي، رشد نايافتگي‌ها و مشكل در برقراري ارتباط با ديگران و سطوح بالاي استرس در سازگاري با محيط به واسطه تمرين‌هاي ذهن‌آگاهي كاهش يافته و به دنبال آن مهارت صحيح مديريت رفتارها و افكار خوشايند در كودكان افزايش مي‌يابد.