نقش سلامت رواني و اجتماعي در سلامت جنسي زنان سالمند

مقدمه:با افزايش سالمندان مساله بهداشت، سلامت و تامين آسايش آنان در جامعه هرروز ابعاد گسترده‌اي پيدا ميكند. هدف اين پژوهش، تعيين نقش سلامت رواني و اجتماعي در سلامت جنسي زنان سالمند بود. روش:اين پژوهش از نوع كاربردي بوده كه به روش توصيفي از نوع همبستگي انجام شد.جامعۀ آماري پژوهش، زنان سالمند شهر تهران بود كه از ميان اين زنان سالمند، 220 نفر به‌صورت روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چند مرحله‌اي انتخاب شدند. داده‌ها از طريق پرسشنامه‌هاي سلامت رواني فرم كوتاه (نجّاريان و داوودي،1380)، سلامت اجتماعي (كييز،2004) و شاخص عملكرد جنسي زنان (روزن،2000) بهدست آمدند. داده‌ها با استفاده از روش‌هاي آماري همبستگي و تحليل رگرسيون تحليل شد. يافته‌ها:يافته‌ها نشان داد كه سلامت رواني و اجتماعي با سلامت جنسي زنان سالمند ارتباط معناداري دارد (p 0.01). مولفه‌هاي سلامت رواني (حساسيت بين فردي و روابط متقابل، افسردگي، اضطراب، ترس مرضي، انديشه پردازي پارانوئيدي، روان گسسته گرايي و پرخاشگري به‌غير از شكايت جسماني و وسواس_اجبار) به‌صورت معكوس و معنادار و مولفه‌هاي سلامت اجتماعي (شكوفايي اجتماعي، همبستگي اجتماعي، انسجام اجتماعي، پذيرش اجتماعي و مشاركت اجتماعي) به‌صورت مستقيم و معنادار با سلامت جنسي زنان سالمند در ارتباط بود. همچنين نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه سلامت رواني و اجتماعي، پيش‌بيني كنندۀ سلامت جنسي زنان سالمند است، همچنين سلامت رواني نسبت به سلامت اجتماعي پيش بين قوي‌تري به‌حساب مي‌آيد. نتيجه گيري:بر اين اساس مي‌توان نتيجه گرفت كه عملكرد جنسي زنان يك فرايند چند بعدي است و بهنظر ميرسد عواملي همچون مولفه‌هاي رواني مثل اضطراب، افسردگي و مولفه‌هاي اجتماعي از جمله پذيرش اجتماعي، بطور موثرتري بر سلامت جنسي زنان اثر ميگذارند.