نقش هوش اجتماعي و ذهن خواني از طريق چشم و صدا در پيش بيني اضطراب اجتماعي بر اساس مدل كلارك و ولز

مقدمه: يكي از مشكلات اساسي افراد مضطرب اجتماعي، ناتواني آنان در شناسايي حالات ذهني مي باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش هوش اجتماعي و ذهن خواني در پيش بيني اضطراب اجتماعي بر اساس مدل كلارك و ولز طراحي و اجرا گرديد. روش: بدين منظور نمونه اي متشكل از 218 نفر زن و مرد بزرگسال به وسيله پرسشنامه اضطراب اجتماعي(SAQ)، پرسشنامه هوش اجتماعي ترمسو(TSIS)، آزمون ذهن خواني از طريق چشم(RMET) و آزمون ذهن خواني از طريق صدا(RMVT) مورد ارزيابي قرار گرفتند. به منظور تحليل داده ها از همبستگي پيرسون و رگرسيون خطي چندگانه بهره گرفته شد. يافته ها: نتايج حاصل از همبستگي پيرسون نشان داد بين هوش اجتماعي و مؤلفه هاي آن و ذهن خواني از طريق چشم با اضطراب اجتماعي رابطه منفي معني داري وجود دارد. علاوه بر اين بين هوش اجتماعي و ذهن خواني از طريق چشم رابطه مثبت معني داري وجود دارد. ضمن اين كه هيچ رابطه معني داري بين ذهن خواني ازطريق صدا با اضطراب اجتماعي و هوش اجتماعي يافت نگرديد. نتايج رگرسيون نشان داد مؤلفه هاي مهارت هاي اجتماعي (t=-6.3,B=-.43) و آگاهي اجتماعي (t=-3.53,B=-23)از هوش اجتماعي و همينطور ذهن خواني از طريق چشم (t=-2.14,B=-23) قادرند 37 درصد از واريانس اضطراب اجتماعي را به طور معني داري پيش بيني نمايند. نتيجه گيري: در مجموع مي توان چنين نتيجه گيري نمود كه افراد مضطرب اجتماعي در مؤلفه هاي هوش اجتماعي و توانايي ذهن خواني از طريق مشاهده ديگران ضعيف تر عمل مي كنند، موضوعي كه مي بايست در شناخت و درمان اضطراب اجتماعي مورد توجه قرار گيرد.