آسيب‌شناسي فضاهاي بهداشتي مدارس ابتدايي در شهر تبريز

مقدمه: ارتقاء سلامت در مدارس همچنان از اولويت‌هاي نظام سلامت بوده است و در اين راستا توجه به فضاي بهداشتي و رعايت استانداردها يك الزام تعيين كننده است. هدف از پژوهش حاضر آسيب‌شناسي فضاي بهداشتي مدارس ابتدايي نواحي ۲ و ۵ آموزش و پرورش تبريز بود. روش بررسي: پژوهش حاضر، مطالعه‌اي توصيفي تحليلي بود كه به صورت مقطعي در سال ۱۳۹۶ در مدارس ابتدايي دو ناحيه آموزش و پرورش شهر تبريز كه با استفاده از نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي نسبي انتخاب شده بودند، انجام شد. جمع‌آوري داده‌ها با استفاده از چك ليست محقق ساخته مبتني بر آيين‌نامه بهداشت مدارس انجام شد. داده‌هاي پژوهش با آزمون تحليل عاملي اكتشافي و با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۲ تحليل شدند. يافته‌ها: تحليل داده‌ها، آسيب‌هاي فضاي بهداشتي مدارس را در ۸ عامل كمبود سيفون توالت، كمبود اتاق و امكانات اوليه بهداشت، وضعيت نامناسب بهداشتي دستشويي، كمبود امكانات ثانويه بهداشتي، نامناسب بودن وضعيت آبخوري‌ها، نامناسب بودن وضعيت بهداشتي توالت‌ها، كمبود امكانات مربوط به معاينه و نظافت، نامناسب بودن آبخوري‌ها را با ارزش ويژه بالاي يك و به عنوان عوامل اصلي دسته‌بندي كردند. در مجموع ۶۷ درصد واريانس آسيب‌هاي فضاي بهداشتي را تبيين نمود. بحث و نتيجه‌گيري: توجه به ارتقاء بهداشت محيط در فضاهاي بهداشتي و تأمين امكانات لازم مطابق با استانداردها و همچنين تهيه تجهيزات و فضاي لازم جهت ارائه خدمات بهداشتي در مدارس ضرورت دارد.